تاثیر فرهنگ ،معماری بومی وپایدار در مناطق کوهستانی بر روند شکل گیری فضاهای معماری وهمخوانی آن با اقلیم (نمونه موردی روستاهای ماسوله ای بخش باینگان)

این مقاله به بررسی تاثیر فرهنگ و معماری بومی در مناطق کوهستانی و به طور خاص معماری روستاهای بخش باینگان در منطقه اورامانات می پردازد و آن را از جهات مختلف اقلیمی و همچنین چگونگی همخوانی با اصول معماری پایدار مانند مصرف انرژی و نوع مصالح به کار رفته مورد بررسی قرار می دهد. معماری بومی محلی براساس نیازهای محلی، مصالح در دسترس، ستتها، ارزش ها و باورهای مردم بومی هر منطقه ساخته می شود. لذا معماری بومی در طول زمان با بازتاب زمینه های زیست محیطی، فرهنگی، فناورانه، اقتصادی و تاریخی اش تکامل می یابد. پس در احیای سنن ارزشمند فرهنگی و تحقق هویت ملی تعامل معماری بومی و مولفه های فرهنگی نقش بسیار مهمی ایفاء خواهد نمود. از آنجایی که معماری به عنوان یک پدیده اجتماعی از فرهنگ نشات می گیرد و بر آن تاثیر می گذارد، سبک معماری هر دوره انعکاسی از موازین و شاخصه های فرهنگ آن دوره محسوب می گردد. از سویی شناخت معماری بومی می تواند به منزله شناخت جامعه محسوب گردد. زیرا معماری در سرزمین ریشه در ادب و فرهنگ آن سرزمین دارد و بدون شناخت گستره ادب و فرهنگ مردمانش، نمی توان به جوتی ها و چندی ها موثر در تعامل میان معماری بومی و فرهنگ محنتی آن جامعه پی برد. نتایج حاصل از این تحقیق نشان می دهد که معماری این شهر وروستاهای بخش باینگان هماهنگ با اصول معماری ارگانیک می باشد و خانه های این روستا به گونه ای هستند که بر اساس شرایط اقلیمی موجود طراحی شده اند. همچنین در این مقاله روستای مورد نظر از نظر ارتباطات فضایی و نظام استقرار بررسی شده است. از مهم ترین ویژگی های معماری بومی شهر وروستاهای بخش باینگان می توان هماهنگی بافت و شکل گیری آن براساس زمین و شکل گیری فضاهای گوناگون مسکن روستا با توجه به معیشت خانواده را برشمرد. به دلیل کیفی بودن پژوهش روش تحقیق وجست وجوی میدانی و گردآوری اطلاعات کتابخانه ای می باشد.