تبیین مدیریت پرستاری در بحران ایران: مطالعه ی پدیدار شناسی

مقدمه: موضوع مراقبت یکی از بخش های جدایی ناپذیر حوادث و بحران ها است و طراحی مدل ها و شیوه های موثر در مدیریت آن به ویژه شیوه هایی که از بافتار برآمده اند اهمیت بسیاری داشته و دارد. هدف: مدیریت پرستاری در بحران ها به علت اهمیت نقش آن همواره یکی از موضوعات مورد توجه بوده است، لذا، مطالعه حاضر با هدف تبیین مولفه های مدیریت پرستاری در حوادث و بلایای ایران انجام شد. مواد و روش ها: مطالعه ی حاضر مطالعه ای کیفی با طرح پدیدار شناسی است که جامعه ی پژوهش آن شامل کلیه ی مدیران پرستاری است که در بحران ها و حوادث در ایران نقش مدیریتی داشته اند. بر اساس نمونه گیری مبتنی بر هدف و سپس گلوله برفی با ۲۲ نفر از مدیران پرستاری شرکت کننده در حداقل یکی از حوادث و بلایای ملی ایران، مصاحبه گردید. ابزار جمع آوری اطلاعات، مصاحبه های عمیق نیمه ساختار یافته بود. همچنین بررسی منابع کتابخانه ای چاپی و الکترونیکی با استفاده از داده پایگاه های معتبر علمی و در دسترس از دیگر منابع پژوهش بودند. در نهایت مصاحبه ها پیاده سازی شده و به همراه سایر منابع به روش ۷ مرحله ای کلایزی و با شیوه ی دستی تحلیل شدند. یافته ها: بر اساس نتایج حاصل از آنالیز داده ها در مرحله اول ۴۹۵ کد و در نهایت ۷ طبقه اصلی به دست آمد که در دو مرحله در دسته بندی قرار گرفت که عبارتند از: «مدل سیستمی نیروی انسانی»، «ساختارهای یکپارچه کننده»، «رهبری»، «مدل یابی بومی نظریه آشوب»، «انسان شناختی بحران»، «باز تعریف نقش مراقبتی»، «اکولوژی مراقبت». بحث و نتیجه گیری: مدیریت پرستاری در حوادث و بلایای ایران مفهومی پیچیده است که نه تنها نیازمند دانش و مهارت است بلکه به سیاست گزاری بر اساس مدل های مفهومی برآمده از تجربه نیازمند است.