ارائه الگوی بهینه به منظور شناسایی مناطق سیل زده با استفاده از تکنیک های سنجش از دور (منطقه مورد مطالعه :خوزستان-هویزه سال ۱۳۹۸)

شناسایی مناطق سیل گیر از راهکار های اساسی در برنامه ریزی کاهش اثرات تخریبی سیل است. سیل به عنوان یکی از رویدادهایی محسوب می شود که خساراتی را به جوامع انسانی خحمیل می کند ازاین رو، اهمیت برآورد خسارات ناشی از سیل و تعیین گستره آن در برنامه ریزی برای کاهش این خسارات و تعیین نقاط با خطر بالا اهمیت زیادی دارد. هدف از این پژوهش تعیین گستره سیل با استفاده از داده های ماهواره ای OLI بود. برای این منظوراز تصاویرسنجنده OLI ماهواره لندست ۸، پیش و پس از سیل فروردین سال ۱۳۹۸ خوزستان منطقه هویزه مورد استفاده قرار گرفت.ابتدا عملیات پیش پردازش شامل تصحیحات رادیومتریک و اتمسفریک بر روی تصاویر انجام شده، سپس جهت کاهش همبستگی داده ها وبه دست آوردن داده هایی با تفکیک پذیری بالا، از آنالیز مولفه اصلی استفاده گردید. سپس برای شناسایی از شاخص آبی NDWI و برای طبقه بندی از روش SVM (ماشین بردار پشتیبان) استفاده کرده و مشخص شد قبل از سیل ۳۶۹۹۹.۹۹ هکتار مناطق آبی در منطقه وجود داشته و بعد از وقوع سیل این مقدار به ۲۷۴۲۷۹.۹۵ هکتار رسیده است. نتایج نشان می دهد بخش های جنوب و جنوب غرب غربی از وضعیت خیلی شدید و بخش های مرکزی و جنوب شرقی از وضعیت شدید خطر سیل برخوردارند که از مستعدترین نواحی سیل گیر در استان هستند. همچنین پایش نقشه های سیل در استان خوزستان نشان می دهد که یک انطباق کامل بین نقشه پهنه بندی سیل و سیل اخیر وجود دارد.