بررسی مفهوم هویت در آموزش و پرورش با رویکرد پدیدارشناسانه

مفهوم هویت با پرسش " من چه کسی هستم" از نخستین دوره های حیات انسانی همواره مطرح بوده و در هر دوره ای پاسخی به خود گرفته است. هویت در هر دورهای متاثر از شرایط و ویژگیهای بافتی جوامع و اعصار، مفهوم ویژهای یافته است. تلاش نگارندگان بر این است که اقدام به تحلیل مفهوم پدیدارشناختی هویت در فضای تعلیم و تربیت کنند. سوال اصلی پژوهش عبارت است از اینکه جریان و عمل تعلیم و تربیت در پرورش هویت بر مبنای مفهوم پدیدارشناختی هویتی چگونه بایستی به انجام رسد؟ این پژوهش از اشکال پژوهش های فلسفی و با روش تحلیلی-استنتاجی انجام شده است. نتایج نشان میدهد موفقیت یک نظام تعلیم و تربیت در پرورش هویت های فراگیران بستگی به نحوه ی عملکرد این نظام در ارتباط با سه ضلع اصلی مثلث هویت یابی یعنی مبانی، مولفه ها و فرایندهای هویتی است. چنانچه تعلیم و تربیت و عناصر آن، خود مسیر هویت یابی را آگاهانه پیموده باشند و در مقام هویت بخشی، دست اندرکاران تعلیم و تربیت، مبانی یا همان منابع و زمینه های هویت بخش را به نحو مناسب تدارک ببیند، زمینه های ظهوریافتن مولفه های هویتی را در فراگیران با ایجاد موقعیتهای مناسب یادگیری فراهم سازد و امکان واردشدن فراگیر به چرخه ی هویتی را ایجاد کند، میتوان انتظار داشت، جریان هویتی مسیر صحیح خود را طی کند . یادگیری با طلوع هویت در فرد متولد میشود و ازاینرو مترادف با هویت یابی یا تشخص فردی است. در این معنا، زمینه های یادگیری، همان زمینه های هویتی است.