تحلیل نقش و وظایف تعلیم و تربیت درمقام نهاد هویت بخش برمبنای مفهوم پدیدارشناختی هویت

یکی از حیاتی ترین موضوعات جامعه ی بشری از آغاز تاکنون مسئله ی هویت بوده است. یکی از عرصه هایی که مفهوم هویتی به شدت در آن مطرح می شود، حوزه ی تعلیم و تربیت است. تلاش نگارندگان بر این است که مجموعه اقداماتی که نظام تعلیم و تربیت در ایفای نقش هویت بخشی بایستی به انجام رساند، را بحث و تحلیل کنند. سوال اصلی پژوهش عبارت است از اینکه نقش، وظایف و جهتگیری های اساسی نظام تعلیم و تربیت در ایفای نقش هویت بخشی چیست؟ این پژوهش از اشکال پژوهشهای فلسفی و با روش تحلیلی-استنتاجی انجام شده است. نتایج نشان میدهد، تعلیم و تربیت بایستی دو دسته از اقدامات را در مسیر هویت بخشی، به انجام رساند. اقدامات میانی همان فعالیت های آموزشگاهی است که از سوی مجریان عمل تربیت محقق میشود. این اقدامات شامل توسعه ی میدان آگاهی فراگیران نسبت به زمینه های هویتی، پژوهش محور کردن جریان یادگیری، تامین آزادی فراگیر در مسیر هویت یابی، درگیرساختن فراگیران با فرایندهای هویتی، ایجاد هسته ی مرکزی، آموزش نحوه ی مدیریت هویتی. اقدامات تکمیلی نیز پس از هر مرحله اقدامات میانی و درجهت اطمینان از حصول فرایند هویت یابی انجام میگیرد که عبارتند از بازسازی هویتی، اتخاذ تصمیم در قبال زمینه های ناکارآمد، متناسب سازی زمینه های هویتی با تغییرات اجتماعی، توسعه ی خودآگاهی درون سیستمی.