بررسی تاثیر تحریک جریان مستقیم مغزی بر درمان مبتلایان به دردهای میوفاشیال گردنی
محل انتشار: فصلنامه ابن سینا، دوره: 20، شماره: 1
سال انتشار: 1397
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: فارسی
مشاهده: 168
فایل این مقاله در 11 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد
- صدور گواهی نمایه سازی
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
JR_SINA-20-1_003
تاریخ نمایه سازی: 10 شهریور 1400
چکیده مقاله:
مقدمه: سندرم درد میوفاشیال از رایج ترین دردهای غیرمفصلی اسکلتی-عضلانی است. طبق تحقیقات تحریک قشرحرکتی مغز در کاهش درد بیماران مقاوم به درمان موثر است. تحریک جریان مستقیم مغزی (tDCS) یکی از روش های درمانی غیرتهاجمی است. هدف مطالعه حاضر، بررسی تاثیر tDCS بر درمان بیماران مبتلا به دردهای میوفاشیال گردنی است.
روش بررسی: در این مطالعه کارآزمایی بالینی تصادفی، بیماران با روش تصادفی آسان انتخاب و در دو گروه قرار گرفتند. گروه اول، درمان استاندارد همراه با tDCS در قشر حرکتی M۱ به مدت ده جلسه و گروه شاهد ده جلسه درمان همراه با ShamtDCS دریافت نمودند. قبل و بعد از جلسات درمانی و پس از ۴ و ۸ هفته شدت درد با مقیاس تطابق بینایی (VAS) آستانه درد فشاری، محدوده حرکتی گردن و شانه و میزان ناتوانی ناشی از درد در دو گروه اندازه گیری شد.
یافته ها: نمره VAS گروه tDCS به ترتیب قبل درمان، بلافاصله و ۸ هفته پس از درمان از ۳/۵ به ۷/۲ و ۷/۳ و در گروه شاهد بترتیب از ۵ به ۵/۳ و ۸/۳ کاهش یافت (۰۰۱/۰p=). شاخص ناتوانی گردن گروه tDCS از ۹/۱۶بلافاصله پس از درمان به ۷/۶ و ۴/۸ در ۸ هفته از پایان آن و در گروه شاهد از ۴/۱۸ به ۹/۹ و ۱۳ رسید (۰۰۰۱/۰p=). تفاوت آستانه بروز درد فشاری و محدوده حرکت گردن و شانه سطح معناداری داشت. در تمامی شاخص ها، تفاوت معناداری بین دو گروه مشاهده نشد.
بحث و نتیجه گیری: استفاده از تحریک جریان مستقیم مغزی اثر معناداری بر بهبود درد و ناتوانی بیماران مبتلا به سندرم درد میوفاشیال گردنی نشان نداد. مطالعات بیشتر درخصوص مقایسه به کارگیری tDCS با روش های دیگر در درمان درد میوفاشیال توصیه می گردد.
کلیدواژه ها:
Myofascial Pain Syndrome ، Transcranial Direct Current Stimulation ، Neck ، Motor Cortex ، سندرم درد میوفاشیال ، تحریک جریان مستقیم مغزی ، گردن ، کورتکس حرکتی
نویسندگان
فرید رضائی مقدم
School of Medicine, Artesh University of Medical Sciences, Tehran, Iran
زهره روضاتی
School of Medicine, Artesh University of Medical Sciences, Tehran, Iran
افسانه دادارخواه
School of Medicine, Artesh University of Medical Sciences, Tehran, Iran
کامران آزما
School of Medicine, Artesh University of Medical Sciences, Tehran, Iran
سیروس عزیزی
School of Medicine, Artesh University of Medical Sciences, Tehran, Iran
مراجع و منابع این مقاله:
لیست زیر مراجع و منابع استفاده شده در این مقاله را نمایش می دهد. این مراجع به صورت کاملا ماشینی و بر اساس هوش مصنوعی استخراج شده اند و لذا ممکن است دارای اشکالاتی باشند که به مرور زمان دقت استخراج این محتوا افزایش می یابد. مراجعی که مقالات مربوط به آنها در سیویلیکا نمایه شده و پیدا شده اند، به خود مقاله لینک شده اند :