جلوه های شهادت طلبی در شعر ابراهیم نصرالله و سید حسن حسینی

شهادت طلبی و فرهنگ پربار آن، جامعه و از جمله انسان های پاک سرشت را در مسیر تعالیقرار می دهد و بستری را فراهم می سازد که انسان خود را از بند و زنجیر بندها و تعلقات فردی ودنیوی برهاند. این مهم بر تمامی عرصه های حاکم بر جامعه اعم از سیاسی، اجتماعی، فرهنگی ازجمله ادبیات خاصه شعر تاثیری ژرف می نهد. ادبیات منظوم در جریان انقلاب و در دوران جنگتحمیلی ناب ترین صحنه حضور پرشور مردمی و ایثار و جان نثاری برای دستیابی به زندگی با عزت وجنگ تا پای جان را با بیانی ساده و فصیح و ملموس به تصویر کشید. این مقایه در پی ترسیم مفهومشهادت طلبی در آیینه شعر ابراهیم نصرالله و سید حسن حسینی و همچنین بیان موضع و نگاه ایندو شاعر به فرهنگ شهادت و بررسی تطبیقی چنین نگاهی در شعر ایشان است. در این پژوهش ازمضامینی چون امید به آینده، میل به خوشبختی، رابطه انسان و خاک، و مضامینی همچون ظلمستیزی و وطن دوستی بهره گرفته است و به بررسی واژه هایی همچون «الام: مادر» می پردازد که نماد سرزمین است و دریا که نشان از جریان حیات است و نشاط و سرزندگی را با خود به همراه دارد،شب با عمق و وسعت زمانی طولانی که دارد نماد جنایات دشمنان، دیوار برای جدایی و واقعیاتروزمره زندگی از پنجره و پله و پشت بام و نردبان گرفته تا مردم وغیره. با بررسی این اشعار مشخصشد که شاعران برای بیان اندیشه های خود با مضمون شهادت طلبی در اشعارشان جایگاه ویژه ایاختصاص داده و همواره مردم را به نبرد تا آزادی فرا می خوانند.