ماهیت حضانت کودک و تاثیرات آن در حقوق ایران و فرانسه

در حقوق مدنی ایران نگاهداری و تربیت اطفال مقوله ای کاملا مجزا از اداره اموال اطفال است که پس از جدایی والدین، مادر تاسن ۷ سالگی بر پدر اولویت دارد و پرداخت هزینه های مربوط به آن در درجه نخست بر عهده پدر است. در صورتی که درقانون مدنی فرانسه حضانت تحت عنوان ولایت ابوینی مطرح شده است که علاوه بر سرپرستی کودک، ولایت بر اموال او را نیزدر برمی گیرد. در فرانسه حضانت برای مادر حق و برای پدر حق و تکلیف است، اگرچه نظرات مخالف نیز در این زمینه وجوددارد. والدین حتی پس از جدایی به صورت مشترک و با تساوی زن و مرد در پرداخت هزینه های مربوط به حضانت آن را برعهده دارند. مهمترین مسئله در بحث حضانت در قانون مدنی فرانسه حفظ مصلحت طفل است، که مورد نظر قانونگذار بودهاست، به همین جهت چنانکه والدین شایستگی و شرایط اخلاقی لازم را دارا نباشند، این حق از آنها سلب و به فرد شایسته ایکه دادگاه معین میکند اعطا می شود و همچنین یکی از مهمترین تفاوت های میان قانون مدنی ایران و فرانسه به دلیلتاثیرگذاری فقه اسلامی در امر قانونگذاری ایران است در حالی که در فرانسه مذهب تاثیری در قانون ندارد و نیز در خصوصحضانت فرزندان نامشروع در ایران با توجه به اینکه نص صریح قانون وجود ندارد که حضانت فرزند نامشروع مانند فرزند مشروعبه عهده والدین آنها می باشد ولیکن رای وحدت رویه سال ۱۳۷۶ بیان داشت کلیه تکالیفی که والدین در برابر فرزندان مشروعبر عهده دارند در مورد فرزندان نامشروع هم صادق است. در حالی که در حقوق فرانسه در ابتدا حضانت فرزند نامشروع با مادربود ولی اصلاحاتی عمده در قوانین فرانسه حضانت فرزندان مشروع و نامشروع به عهده والدین آنان می باشد.