تحلیلی نوین از بعد پیشگیرانه سیاست جنایی ایران در قبال جرم تقلب در آثار علمی

تقلب در آثار علمی مانند دیگر جرایم، در هر جامعه ای نمایانگر میزان کم پایبندی افراد جامعه به رعایت اخلاقیاتو همچنین نقش ضعیف نهادهای رسمی و غیررسمی در کنترل این پدیده مجرمانه می باشد. تقلب در آثار علمی بهعنوان جرمی که در عرصه علمی و فرهنگی یک جامعه به وقوع می پیوندد، بدون شک اثرات سوء بسیاری برموجودیت اجتماعی و فرهنگی جوامع خواهد داشت؛ زیرا در جامعه ای که بشود بازار خرید و فروش علم را به پانمود و مراتب علمی را با صرف مقداری پول و یا توسل به تقلب کسب کرد، نمیتوان انتظار بالندگی فرهنگی داشت.بعد پیشگیرانه سیاست جنایی ناظر بر مرحله قبل از وقوع عمل (جرم) است و مهمترین مرحله در این زمینه،تشخیص زمینه های وقوع بزه و تلاش پیکره اجتماع (مردم و نهادهای اجتماعی رسمی و غیررسمی)، در جهتحذف و یا کاهش این زمینه ها می باشد. بنابراین مهمترین عامل پیشگیری از تقلب در آثار علمی، اهتمام شهرونداندر رعایت اخلاق و همچنین تلاش دولت (در معنای اعم)، در جهت ایجاد سازوکارهای علمی و فنی در جلوگیریاز این بزه می باشد. نگارنده در این مقاله با استفاده از منابع معتبر کتابخانه ای و اینترنتی و به روش تحلیلی توصیفی، موضوع مطروحه را مورد بررسی قرار داده است. نتیجه ای که از تحقیق پیش رو به دست آمده این است کهسیاست جنایی ایران در بعد پیشگیرانه، سیاستی ضعیف بوده و نتوانسته است پشتوانه محکمی برای فرهنگ و تولیدعلم در جامعه باشد. سیاستی که بارزترین نقص و خلاء آن، عدم توجه به توانمندسازی اخلاقیات افراد جامعه دراحترام به حاصل اندیشه دیگران و تلاش در جهت تولید علم، بر مبنای توان خود افراد می باشد.