بررسی زبان شناختی تشبیه در قرآن: براساس رویکرد استعاره ساختی

استعاره یکی از بنیادی ترین مفاهیم در حوزه علوم شناختی است که با استفاده از آن قادر به درک مفاهیم انتزاعی می باشیم. به دلیل ماهیت انتزاعی و تجربه ناپذیر مفاهیم دینی ومذهبی، ضرورت درک استعاری در این حوزه ها بیشتر از سایر حوزه ها احساس می شود. ازاین رو، پژوهش حاضر به بررسی تشبیه در قرآن بر اساس اثر به صورت توصیفی- تحلیلی « استعاره ساختی » مطرح در رویکرد می پردازد. روش پژوهش این چارچوبی را که بر اساس رویکرد شناختی استعاره ساختی »۱۵« ، تشبیه قرآنی »۴۴« می باشد. بدین تشبیه شناختی به نام قابل بررسی بودند، مورد تحلیل قرار گرفته اند و سپس به منظور نشان دادن چگونگی عملکرد صورت که از میان صورت طرح واره های مبدا و مقصد ترسیم شده اند. هدف از نگارش این مقاله بررسی استعاره ساختی آیات به ساختی در تبیین تشبیه های قرآنی می باشد. پس از تجزیه و تحلیل داده ها توانایی رویکرد شناختی استعاره مشخص شد که همه افراد از قبیل زن مرد و در تمامی سنین، مخاطب تشبیه های قرآنی هستند. استعاره ساختی با برقرار کردن ارتباط بین جنبه انتزاعی مثل و جنبه ملموس آن توانسته است مفاهیم انتزاعی را بر اساس مفاهیم ملموس ترسیم کند و درک آن را برای مخاطبین میسر کند. افزون براین، تشبیهات قرآنی از تصاویر چند جزئی، استفاده می کنند. هر جزءمشبه، مقابلی درمشبه به دارد و این اجزاء هریک جدا از نقش مستقلی که دارند، با اجزاء دیگر در ارتباط هستند، به طوری که باعث خراب شدن تصویر نقاشی شده در تشبیه می شود؟