یادگیری و نوآوری سازمانی با رویکرد رهبری استراتژیک منابع انسانی

یادگیری و نوآوری سازمانی می تواند از طریق دیدگاه ها ،دانشها و مدل های توسعه یافته ذهنی اعضای سازمان بر اساسدرس آموخته و تجربه گذشته شکل بگیرد ،که این مهم بستگی به ساختار سیستمی محیط درون و بیرون و فرهنگ مناسب هرسازمان دارد. سازمانهایی موفق تر هستند که زودتر، سریع تر و بهتر از رقبا یاد بگیرند. یادگیری سازمانی عبارت است از فرآیندتغییر در میزان دانایی ها و خرد سازمانی ، که با زایش محدوده های ممکن برای توسعه ماموریت سازمان و تغییر در مدل هایذهنی افراد برای اینکه بتوانند کاملتر و فراگیرتر بیاندیشند تا نوآورانه عمل کنند. درست به همین دلیل است که مفهوم سازمانیادگیرنده و یادگیری سازمانی در سالهای اخیر مطرح شده و رشد فزاینده ای نیز داشته است. سازمانها به جای رفتارها وحرکتهای سنتی خود که در بهترین شکل آن در برگیرنده آموزش نیز می بود، تبدیل به سازمانی شوند که همواره یادمی گیرند، یعنی کوشش خود را در جهت یادگیری به عنوان یک امتیاز رقابتی به کار می برند . سازمان یادگیرنده سازمانیاست که با ایجاد ساختارها و استراتژی های مناسب و تبدیل آنها به اهرمهای پیشبرنده مرتبط ، به ارتقای یادگیری سازمانی درمحیط درون و بیرون خود کمک می کند . در تعریف دیگری از یادگیری سازمانی بیان شده که یادگیری سازمانی، فرآیندکشف و اصلاح خطا هاست و با رویکرد پیشگیرانه می تواند منجر به فرآیند بهسازی عملکردها از طریق دانش و درک بیشتربه مسائل تاثیرگذار در کسب و کارها گردد. رهبری با نگرش استراتژیک بر مقوله یادگیری و نوآوری سازمانی ، منجر میشود که یادگیری منابع انسانی به عنوان اهرمی توانمند ساز به بهبود سیستمها، فرآیندها، محصولات و خدمات تمرکز داشته تاچالش های محیط رقابتی را شناسایی و نوآورانه، ایده ها را رصد و به خلق ارزش مبدل نماید.