اثربخشی شناخت درمانی مبتنی بر ذهن آگاهی بر خودمهارگری و عملکرد تحصیلی دانش آموزان با سطح اضطراب امتحان بالا و پایین

زمینه و هدف: از آنجا که دانش­آموزان به عنوان هسته اصلی نظام آموزشی هستند، باید متغیرها و مولفه­ های مربوط به سلامت روانی آنان با حساسیت و توجه بیشتری مورد توجه قرار گیرد. خودمهارگری و عملکرد تحصیلی دانش­آموزان به عنوان شاخص­های مهم مرتبط با سطح اضطراب در مطالعات مختلف شناسایی شده­اند. پژوهش حاضر با هدف بررسی اثربخشی شناخت­درمانی مبتنی بر ذهن آگاهی بر خودمهارگری و عملکرد تحصیلی دانش­ آموزان انجام شده است. روش: در این پژوهش از روش نیمه ­آزمایشی از نوع پیش آزمون و پس آزمون با دو گروه گواه و دو گروه آزمایش استفاده شده است. جامعه آماری شامل تمامی دانش آموزان دختر پایه ششم ابتدایی شهرستان ساری بود که در سال ۱۳۹۶ مشغول به تحصیل بودند. حجم نمونه شامل ۴۰ دانش­آموز بود که با روش نمونه گیری خوشه ای چندمرحله ای تصادفی انتخاب شده و به صورت تصادفی، ۲۰ نفر در گروه های آزمایش (۱۰ نفر گروه با اضطراب امتحان بالا و ۱۰ نفر گروه با اضطراب امتحان پایین) و ۲۰ نفر در گروه های گواه (۱۰ نفر گروه با اضطراب امتحان بالا و ۱۰ نفر گروه با اضطراب امتحان پایین) جایدهی شده­اند. ابزار پژوهش شامل پرسشنامه های خودمهارگری تانجنی (۲۰۰۴)، عملکرد تحصیلی فام و تیلور (۱۹۹۹) و اضطراب امتحان اسپیلبرگر (۲۰۱۰) بود. مداخله درمانی شامل هشت جلسه ۴۵ دقیقه­ای آموزش ذهن­ آگاهی به گروه­های آزمایش بود و گروه­ های گواه، مداخله­ ای را دریافت نکردند. برای تجزیه و تحلیل داده­ها از آزمون تحلیل کوواریانس چندمتغیره دوراهه استفاده شد. یافته­ ها: یافته ­های پژوهش نشان داد که آموزش شناخت­درمانی مبتنی بر ذهن آگاهی بر خودمهارگری تحصیلی دانش آموزان با اضطراب بالا، موثر بوده (۰۷/۴۱=F و ۰۰۱/۰>P) ولی در دانش آموزان با اضطراب پایین، تاثیری نداشته است (۸۰/۰

عملکرد تحصیلی دانش آموزان با اضطراب بالا موثر بوده (۶۴/۲۸=F و ۰۰۱/۰>P) ولی در دانش آموزان با اضطراب پایین، تاثیری نداشته است (۶۸/۰

اضطراب امتحان به عنوان متغیر تعدیل­کننده در آموزش ذهن آگاهی بر خودمهارگری و عملکرد تحصیلی موثر بوده است. در نتیجه توجه به میزان اضطراب امتحان به عنوان عاملی که در میزان اثربخشی ذهن آگاهی بر خودمهارگری و عملکرد تحصیلی دانش آموزان موثر است، باید مورد تاکید قرار گیرد.