بررسی تاثیر نوع الکترود و ترتیب لایه ها بر سختی لایه نهایی روکش فولاد زنگ نزن ۴۱۰

در تولیدات مدرن مهندسی اساس طراحی قطعات برمبنای دوبخش سطح و عمق صورت میگیرد. متالورژی سطح شامل کاربرد تکنولوژیهای گوناگون سطحی جهت کنتر ل پدیده هایی چون سایش، خوردگی و خستگی است. بیشتر مکانیزمهای تخریب معمولا از سطح آغاز میگردد. لذا حفاظت، مقاوم سازی و بازسازی مناسب از مسائل بسیار حساس و تعیین کننده در کیفیت و عمر قطعات یک واحد تولیدی میباشد. روکش کاری جوشی اصطلاحا به فرآیندی گفته میشود که در آن از یک لایه جوشکاری به منظور فراهم آوردن یک سطح مقاوم به خوردگی و سایش استفاده میگردد. از جمله فولادهای صنعتی که عملیات روکش کاری بر سطح آنها انجام میشود، در این مطالعه تاثیر نوع الکترود و ترتیب لایه ها بر سختی لایه نهایی روکش فولا د زنگ نزن مارتنزیتی ۴۱۰ بررسی شده است. بدین منظور از جوشکاری قوسی با گازمحافظ با الکترودهای ۴۱۰ER وER۴۳۰ طی ۲۰ نمونه برای بررسی تاثیرپارمترها بر سختی لایه نهایی، استفاده شد؛ نتایج نشان می دهد که میزان کرم بیشترین تاثیر را بر روی سختی دارد و در حدود ۱۱ درصد کرم بیشترین سختی حاصل می شود و با افزایش و یا کاهش مقدار کرم از این محدوده سختی کاهش می یابد و در سختی بالاتر از ۱۴ درصد عملا سختی کاهش می یابد و به ۲۲ راکول سی میرسد. به نظر می رسد تقریبا مقدار سختی وابسته به مقدار کرم است و ترتیب و ضخامت لایه ها و اینکه از چه نوع الکترودی برای روکش کاری استفاده شده است تقریبا روی سختی تاثیر خاصی ندارند.