آمایش سرزمین و برنامه ریزی آموزشی در توسعه پایدار

برنامه ریزی آمایش سرزمین شامل منافع زیادی برای توسعه کشور است و به خوبی می توان ضمن تلاش برای تخفیف ضعفهای برشمرده شده از آن برای تنظیم فعالیتها و جمعیت در سطح کشور و همچنین برقراری پیوند بین برنامه های منطقه ای و برنامه کلان کشور بهره گرفت و توسعه کل کشور را در کنار توسعه مناطق مختلف تحقق بخشید.آمایش سرزمین مفهومی ناشناخته در میان غالب برنامه ریزان، به ویژه برنامه ریزان بخشی است و کمتر در محافل علمی مورد بحث و انتقاد قرار گرفته است بنابراین در این مقاله تلاش شده است ضمن روشن کردن مفهوم آمایش سرزمین افق زمانی و ارتباط آن با دیگر انواع برنامه ها مشخص و نقش کلیدی منطقه در این نوع برنامه ریزی روشن گردد و ضرورت انجام برنامه ریزی آمایش سرزمین و تنگناهای این نوع برنامه ریزی در قسمتهای بعدی بررسی شده و آنگاه اهمیت فعالیت های آموزش عالی در آمایش سرزمین نیزتحلیل گردیده است باید توجه داشت که آمایش سرزمین و آموزش عالی دارای تاثیری دو سویه بر یکدیگرند در عین حال که فعالیتهای آموزش عالی دارای تاثیرات آمایش بر سرزمین است برنامه آمایش سرزمین نیز می تواند به صورت راهنمایی در تنظیم برنامه های آموزش عالی موثر باشد. این تاثیر در بخش انتهایی مقاله تحلیل شده است.