کارکرد مفاخره سرایانه شخصیت های شعر عربی در مدیحه های منوچهری

سال انتشار: 1400
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: فارسی
مشاهده: 225

فایل این مقاله در 16 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این مقاله:

شناسه ملی سند علمی:

JR_ADFA-11-1_010

تاریخ نمایه سازی: 10 آبان 1400

چکیده مقاله:

مقاله حاضر، سبک شخصی منوچهری دامغانی (۳۹۸- ۴۳۲ق) در مدیحه و مفاخره­سرایی را بررسی می­کند. منوچهری با هنر شاعری و تسلط بر زبان و ادبیات عربی، مدیحه­ها ­و مفاخره­های متفاوتی سروده و بر همین اساس، قصاید وی به طور خاصی در بین هم­عصران او متمایز شده است. نگارندگان با روش کیفی و شیوه توصیفی- تحلیلی مبتنی بر اشعار منوچهری با پاسخ به این پرسش­ها که بین مدیحه­سرایی و فخریه­سرایی در شعر منوچهری چه ارتباطی وجود دارد؟ منوچهری در مدیحه­ها و مفاخر­ه­های خود چه شگردهای نوینی را به­ کار بسته و از این نظر با معاصران خود چه تفاوت­هایی دارد؟ و چه عواملی موجب به­کارگیری این طرز نو در این گونه­های شعری وی شده است؟ می کوشند پس از تبیین مولفه­های سبک شخصی منوچهری در مدیحه­سرایی و مفاخره­سرایی، استدلال کنند شگردهای نوین وی در مدح و فخر از یک سو، تحت تاثیر دانش او در ادبیات عربی و از سوی دیگر، نمونه برترانگاری زبان و شعر عربی و شخصیت­های شهره آن است. همچنین نویسندگان استنتاج می­کنند که منوچهری افزون­ بر اینکه عربی­دانی خود را ابزاری برای اظهار فضل و راهکاری برای رقیب­ستیزی قرار داده، با به­کارگیری شخصیت های معروف ادبیات عربی، تضمین اشعار و به­کارگیری مضامین و تصاویر شعری ایشان، ضمن ستایش ممدوح، آگاهانه و در عین ­حال با ظرافت خاص، مدیحه­های خود را با مفاخره درآمیخته و خودستایی نیز کرده است و بدین­ترتیب، طرزی نو در مدیحه و مفاخره­سرایی پدید آورده که می­توان این طرز نو را سبک شخصی وی شمرد.

کلیدواژه ها:

نویسندگان

فاطمه سادات طاهری

استادیار گروه زبان و ادبیات فارسی دانشگاه کاشان

سعیده بیرجندی

دانش آموخته دکتری زبان و ادبیات فارسی دانشگاه کاشان

مراجع و منابع این مقاله:

لیست زیر مراجع و منابع استفاده شده در این مقاله را نمایش می دهد. این مراجع به صورت کاملا ماشینی و بر اساس هوش مصنوعی استخراج شده اند و لذا ممکن است دارای اشکالاتی باشند که به مرور زمان دقت استخراج این محتوا افزایش می یابد. مراجعی که مقالات مربوط به آنها در سیویلیکا نمایه شده و پیدا شده اند، به خود مقاله لینک شده اند :
  • ابوتمام (بی تا)، دیوان اشعار، شرح خطیب تبریزی، چ۵، قاهره، ...
  • اصفهانی، ابوالفرج (۱۹۸۶)، الاغانی، ج۱۵، بیروت، دارالفکر. ...
  • الاعشی (۲۰۱۲)، دیوان، مصر، مکتبه الآداب. ...
  • امروالقیس (۲۰۰۴)، دیوان اشعار، شرح عبدالرحمن مصطاوی، بیروت، دارالمعرفه. ...
  • آیتی، عبدالمحمد (۱۳۸۲)، ترجمه معلقات سبع، چ۵، تهران، سروش. ...
  • بوجله، یوسف (۲۰۰۷)، «تاثر الادباء الفرس بالادب العربی فی القرون ...
  • پارسا، سیداحمد (۱۳۸۸) «بررسی میزان تاثیرپذیری منوچهری دامغانی از معلقه ...
  • حلاج­زاده، لیلا (۱۳۸۷)، «منوچهری و تاثیرپذیری او از ادبیات دوران ...
  • خسروی، حسین (۱۳۸۶)، «منوچهری و شعر عرب»، ادبیات تطبیقی، پاییز، ...
  • داد، سیما (۱۳۸۷)، فرهنگ اصطلاحات ادبی، تهران، مروارید. ...
  • درید بن صمه (۲۰۰۹)، دیوان، چاپ عمرعبدالرسول، مصر، دارالمعارف. ...
  • رزمجو، حسین (۱۳۹۰)، انواع ادبی و آثار آن در زبان ...
  • رستگار فسایی، منصور (۱۳۷۲)، انواع شعر فارسی، شیراز، نوید. ...
  • شمیسا، سیروس (۱۳۸۷)، انواع ادبی، تهران، میترا. ...
  • طرفه (۲۰۰۳)، دیوان اشعار، شرح حمدو طماس، بیروت، دارالمعرفه. ...
  • الکک، ویکتور (۱۹۷۱)، تاثیر فرهنگ عرب در اشعار منوچهری دامغانی، ...
  • گراوند، علی (۱۳۹۲)، «بررسی سطح فکری اشعار منوچهری دامغانی»، آیینه ...
  • متنبی، ابوطیب احمد (۱۹۹۲)، دیوان اشعار، بیروت، موسسه الرساله. ...
  • منوچهری دامغانی (۱۳۹۰)، دیوان اشعار، چاپ سیدمحمد دبیرسیاقی، تهران، فردوس. ...
  • نمایش کامل مراجع