بررسی کارایی بهینه سازی پرتفوی با استفاده از ماکزیمم نسبت شارپ پایدار در مقایسه با بهینه سازی مارکویتز

     مفهوم بهینه سازی پرتفوی و تنوع­بخشی اساس گسترش بازارهای مالی و تصمیم گیری مالی است. در این پژوهش عملکرد بهینه­سازیمارکویتز (مدرن) پرتفوی و مدل شارپ پایدار بررسی شده است. این پژوهش یک مدل بهینه­سازی پایدار پرتفوی بر اساس نسبت شارپ را ارائه کرده که نتایج بهینه­سازی پرتفوی با فرمول­بندی پایدار متناظر براساس مدل عاملی، با استفاده از داده­های شاخص بازار و آزمون پایداری پارامترهای ورودی در مقایسه با نتایج فرمول­بندی بهینه­سازی مارکویتز (مدرن)  نشان داده شده است. برای این منظور، ورودی­ها در یک فاصله اطمینان داده شده براساس بدبینانه­ترین سناریو، جهت ماکزیمم­سازی نسبت شارپ انتخاب می­شوند. بدین منظور پرتفوهای ماهانه در ۱۵ سال از شرکت های پذیرفته­شده در بورس اوراق بهادار تهران انتخاب شده، سپس ریسک و بازدهی هر پرتفوی براساس دو مدل بهینه­سازی شارپ و مارکویتز (مدرن) محاسبه شده و در مرحله بعد با استفاده از آزمون میانگین تفاوت، به­بررسی وجود تفاوت معناداری بین ریسک و بازدهی واقعی دو مدل پرداخته شده است. نتایج حاکی از آن است که بازده واقعی در مدل شارپ با بازده واقعی در مدل مارکویتز (مدرن) تفاوت معناداری ندارد؛ ولی ریسک واقعی در مدل شارپ در مقایسه با ریسک واقعی در مدل مارکویتز (مدرن) تفاوت معناداری باهم دارند.