بررسی بینامتنیت لفظی و معنوی بصیرت در قرآن و نهج البلاغه

قرآن کریم و نهج البلاغه به عنوان بهترین و مهمترین ابزار بصیرت برای مسلمانان در جهت سعادت دنیوی و اخروی معرفی شدهو بسیار بکار رفته و راهکارهای فراوانی در جهت شناخت و تقویت گستره ذهنی بصیرت بیان کرده اند. بصیرت به معنای آگاهی،شناخت عمیق و اطمینان بخش و علمی یقینی است و نقش مهمی در حراست از جامعه اسلامی دارد، که در قرآن کریم و نهج البلاغهبه اشکال گوناگون ذکر شده؛ این واژه همچون نوری است که به انسان، توانایی درک حقایق و پشت پرده حوادث را می دهد؛به گونه ای که راه حق را از باطل به وضوح تشخیص می دهد و از بحران ها و فتنه ها به سلامت عبور می کند. برای همین، انسان بصیرکسی است که چشم دل او به نور الهی روشن گشته، از حواس ظاهری خود به بهترین وجه استفاده می نماید. در قرآن و نهج البلاغه ازانواع بصیرت ها اشاره شده که می توان به: بصیرت سیاسی، بصیرت دینی، بصیرت اجتماعی اشاره کرد. و اگر افراد یک جامعه اسلامیبصیرت کافی را داشته باشند به آسانی فریب توطئه های دشمنان را نخواهند خورد. در این تحقیق نگارنده با تکیه به روش توصیفی-تحلیلی درصدد یافتن زوایای بینامتنی مفهوم بصیرت در متون این دو کتاب ارزشمند دین مبین اسلام است.