تصمیم جمعی درون خانواده و تخصیص زمان زن و شوهر: شواهدی از تاثیر نسبت جنسیتی بر عرضه‎ی نیروی کار فردی زنان و مردان در ایران

افزایش جمعیت زنان با تحصیلات عالی و تغییرات نسبت جنسیتی در ساختار جمعیت سبب تحولات وسیعی در بازار کار ایرانشده است. در این تحقیق تابع عرضه‎ی نیروی کار فردی اعضای خانوار (زن و شوهر) با استفاده از رویکرد مدل جمعی ارایه شده در نظریه‎ی بازی ها برآورد شده و تاثیر تغییرات نسبت جنسیتی، در کنار سایر عوامل تعیین کننده‎ی آن، با استفاده از روش اقتصادسنجی داده های پانل در حضور متغیرهای توضیحی درون‎زا، مورد بررسی قرار می گیرد. برای این بررسی از داده های طرح اقتصادی- اجتماعی خانوار برای سال‎های۱۳۸۰ تا ۱۳۸۲ استفاده می شود. یافته ها نشان می دهند که نسبت جنسیتی بر عرضه‎ی نیروی کار زنان، تاثیر منفی و بر عرضه‎ی نیروی کار مردان تاثیر مثبت دارد. علاوه بر این تعداد فرزندان زیر ۶ سال، عامل محدود کننده ای در عرضه‎ی نیروی کار زنان است، در حالی که با افزیش سن فرزندان به بالای ۶ سال ساعات عرضه کار زنان افزایش پیدا می کند. هم‎چنین مشاهده شد که زنان و مردان با افزایش نرخ دستمزد فرد، تخصیص ساعت کار خود را افزایش می دهند، اما ضریب دستمزد خود فرد، در تابع عرضه‎ی نیروی کار زنان بزرگ‎تر از ضریب دستمزد شوهر است و ضریب دستمزد شوهر در معادله‎ی عرضه‎ی نیروی کار فردی زنان منفی است. طبقه بندی JEL : J۲۲ و D۱۳