روش شناسی نقد روایات تفسیری از منظر آیت الله معرفت با تکیه بر آیه ۱۱۹ بقره مدرسه علمیه تخصصی عالی کوثر

نوشتارحاضر مدل نقد آیت الله معرفت درکتاب « التفسیر الاثری الجامع» برپایه روایات تفسیری استوار می باشدکه با استفاده از روش توصیفی تحلیلی و منابع کتابخانه ای و نرم فزاری ، بعد ازخوانش معیارهایی درنقد وفهم اینگونه روایات از دانشمندان واهل فن به این نتیجه می رسد که ایشان ؛ در نقد احادیث به ویژه روایات تفسیری، نقد محتوایی را در کنار توجه به سند راهگشا و نقد سندی را در مرتبه ی دوم می دانند ودرمبانی نقد سندی ، اخبار افراد مشهور به صدق را پذیرفته، و روایات افراد مشهور به خیانت را مردوددانسته ودر روایات افراد مجهول تامل دارند. ودر نقد سندی به نمونه هایی از روایات: موقوف، مجهول، منکر، شاذ، مرسل، معضل و .. اشاره می کنند.وبرای نقد داخلی یامتنی، معیارهایی ازجمله، عرضه حدیث بر قرآن، عرضه بر سنت قطعی، عرضه بر مسلمات تاریخی، عرضه بر علم قطعی و عدم شباهت روایت به کلام معصوم (ع)را برمی گزینند ودرسیرنقد خود بر روایات، بعد ازبیان تفسیر آیه از دیدگاه خود و برخی از مفسرین ، روایاتی که دررابطه باآن آیه آمده است را آورده و بابیان نظردانشمندان و اهل فن مورد بررسی قرارمی دهند. لذادراین مطالعه با کنکاش درروایات قرائت قراء برآیه /۱۱۹بقره، قرائت مشهوررامورد تائید قرارداده وبابیان دیدگاه سیوطی وطبری، درکنارگذاشتن این دوخبر.اولا بخاطرضعف سند و پیچیدگی اش ثانیا بخاطرمخلافت با سیاق آیه و دلیل عقلی حاکم برآن ، و با تکیه برعلم پیامبر از حقیقت امرو استعانت برآیه ۲۱۹سوره شعرا، روایات مذکور را بااستفاده از سبک نقدمحتوایی وسندی وبرپایه استدلال مخصوص به خودرد می فرمایند.