تاثیر سطوح مختلف شوری بر میزان رشد و بازماندگی کرم پرتار Perinereis nuntia

نقش کلیدی کرم پرتار Perinereis nuntia در رسیدگی جنسی میگوهای خانواده پنائیده، اهمیت دست یابی به تکنیک زیستی تکثیر و پرورش اقتصادی این گونه  را در آبزی پروری آشکار می نماید. در تحقیق حاضر اثر چهار تیمار شوری مختلف شامل سطوح شوری ۰، ۱۰، ۲۰ و ۳۵ قسمت در هزار بر میزان رشد و درصد بازماندگی این گونه از کرم پرتار در یک دوره پرورشی سه ماهه بررسی شد. تعداد ۴۸۰ کرم پرتار با میانگین وزن اولیه ۰/۰۲۰± ۰/۴۰۹ گرم در قالب ۴ تیمار سطوح مختلف شوری و ۳ تکرار، با جیره غذایی جلبک سبز انترومورفا flexuosa (Enteromorpha)Ulva به مدت ۱۲ هفته پرورش داده شدند. نتایج آزمایش بیانگر تاثیر معنی دار سطح شوری آب بر میزان وزن نهایی و درصد بازماندگی کرم پرتار بود (۰/۰۵>P). درتیمار شوری صفر قسمت در هزار در پایان دوره آزمایشی تمامی کرم ها تلف شدند. در شوری های ۲۰ و ۳۵ قسمت در هزار وزن نهایی و درصد بازماندگی بیش تری نسبت به تیمار شوری ۱۰ قسمت در هزار دیده شد (۰/۰۵>P). با توجه به بیش تر بودن وزن نهایی و درصد بازماندگی در شوری های ۲۰ و ۳۵ قسمت در هزار می توان بسته به شرایط کارگاه و توان دسترسی به آب شور،آب با شوری ۲۰ تا ۳۵ قسمت در هزار را جهت پرورش کرم پرتار Perinereis nuntia پیشنهاد نمود.