مروری بر کاربرد نانوذرات چندفلزی در بسته بندی مواد غذایی

نانوفناوری بستری آماده با تاثیرات چشمگیر و گسترده برای به کارگیری در صنایع بسته بندی مواد غذایی است. یکی از زمینه های کاربرد آن، استفاده از نانوذرات فلز و اکسید فلز در ساختار پلیمرهای بسته بندی به منظور حفاظت، افزایش ایمنی و ماندگاری مواد غذایی است. این تکنیک را می توان به صورت نانوذرات تک فلزی یا چندفلزی به کار گرفت. نانوذرات چندفلزی از به هم آمیختن ترکیب های دو فلز و یا سه فلز و اکسید فلزهای مختلف تشکیل می شوند. در مقایسه با نانوذرات تک فلزی، نانوذره های دو فلزی و سه فلزی به دلیل تنوع شکل، اندازه ذرات، نسبت بالای سطح به حجم، پایداری فیزیکی و شیمیایی، فعالیت و میزان گزینش پذیری بیشتر، بسیار مورد توجه پژوهشگران هستند. بررسی های تجربی آزمایشگاهی و شواهد پژوهشی نشان می دهند که نانوذرات فلز و اکسید فلز دارای خواص ضد میکروبی و آنتی اکسیدانی هستند و با استفاده از نانوذرات ترکیبی - دارای چندفلز- این کارکردها بیش تر و قوی تر می شود. از این رو، می توان از آن ها در نانوحسگرها برای ردیابی و نظارت بر وضعیت مواد غذایی استفاده کرد. همین طور، این نانوساختارها در پلیمر تجزیه پذیر و غیر قابل تجزیه تعبیه می شوند تا مقاومت مکانیکی و خواص سدی آن ها برای افزایش ماندگاری مواد غذایی مختلف بهبود یابد. علاوه بر این، نانوکامپوزیت های پلیمری برای بهبود عملکرد آنها در بسته بندی مواد غذایی، با روغن های ضروری (EOs) تیمار می شوند. در این بررسی، روش های مختلف سنتز نانوذرات چند فلزی، اهمیت به کارگیری نانوذره های دو فلزی و سه فلزی در بسته بندی مواد غذایی و نقشی که در افزایش ماندگاری مواد غذایی فراهم می کنند. شیوه کارکرد آن ها، سمیت، لزوم تنظیم قانون و استانداردهایی برای ایمنی آنها هنگام مصرف توسط انسان و نیز در محیط زیست مورد بحث قرار گرفته است. و همچنین چشم اندازهای آینده و نوآوری های مربوط به بسته بندی مواد غذایی، مانند به کارگیری بیوپلیمرها، نانوکامپوزیت ها، نانوحسگرها و بسته بندی هوشمند بررسی شده است. و نیز محاسن و معایب استفاده از پلیمرهای تجزیه پذیر و غیر قابل تجزیه که برای بسته بندی مواد غذایی و رویکرده های دفع پسماندهای بسته بندی مرور شده است.