مروری بر تاثیرات پروبیوتیک ها و پریبیوتیک های موجود در مواد غذایی بر تقویت سیستم ایمنی

پروبیوتیک ها میکروارگانیسم های زنده غیر بیماری زایی هستند که برای بهبود فلور میکروبی، به ویژه در دستگاه گوارش، تجویز می شوند و در صورت وجود به مقدار کافی سلامتی را به ارمغان می آورند. از جمله پروبیوتیک های پرکاربرد می توان به باکتری های اسید لاکتیک، به ویژه گونه های لاکتوباسیلوس و بیفیدوباکتریوم و مخمر ساکرومایسز بولاردی اشاره نمود که به عنوان مکملهای غذایی استفاده می شوند و از طریق مکانیسم های مختلف، از جمله کاهش pH روده و اصلاح پاسخ ایمنی میزبان، اثرات مفید خود را اعمال می کنند. پروبیوتیک ها از طریق تعامل مستقیم با سلول های ایمنی نقش مهمی در حفظ تعادل ایمونولوژیک در دستگاه گوارش دارند و با تعدیل ایمنی هومورال، سلولی و غیر اختصاصی و همچنین با تقویت سد ایمنی، به طور گسترده مورد مطالعه و گزارش قرار گرفته اند. آنها برای اثرات in vivo مانند افزایش تولید ایمونوگلوبین محیطی، تحریک ترشح IgA و کاهش تولید سیتوکین پیش التهابی ارزیابی شده اند. در واقع توانایی سرکوب تکثیر سلول های تک هسته ای را داشته و تاثیر قابل توجهی در افزایش پاسخ های آنتی بادی به اووالبومین (ovalbumin) دارند. این باکتری های زنده قادر به القا افزایش بیان موسین، فاگو سیتوز و پروفایل های مختلف از سیتوکین ها هستند و اثر آن نیز در مدل های آزمایشگاهی توسط قسمت هایی از سلول پروبیوتیک از جمله پپتیدوگلیکان، دیوار سلول، LPS و DNA مشاهده شده است.