بررسی تجربی و عددی استحکام اتصال چسبی با مدل ناحیه چسبناک پی. پی. آر. اصلاح شده

هدف اصلی از انجام این پژوهش امکان­سنجی بکارگیری مدل ناحیه چسبناک پی. پی. آر. اصلاح­شده جهت شبیه­سازی آسیب در لایه چسب اتصال تیر دو لبه یکسر گیردار با چسبنده­های فلزی است. برای شبیه­سازی عددی آسیب در لایه چسب، نخست از قانون کشش - جدایش دوخطی بهره برده شده است. با استفاده از نتایج منحنی نیرو - جابجایی حاصل از آزمون­های تجربی و مقایسه آن با پاسخ عددی، پارامترهای چسبناک مدل دوخطی برای ضخامت مشخصی از چسب حاصل می­گردد. در ادامه به کمک پارامترهای به دست آمده، پارامترهای چسبناک مدل پی. پی. آر. اصلاح­شده استخراج می­شود. با استخراج انرژی شکست و کالیبراسیون مدل­های عددی، در نهایت مدل پی. پی. آر. اصلاح­شده علاوه بر قابلیت کاربرد در اتصالات چسبی فلزی، برتری نسبی خود را نیز در مدل­سازی بهتر چسب نشان می­دهد. بررسی تاثیر پارامترهای هندسی طول ترک اولیه و ضخامت چسبنده­ها بر سفتی و استحکام نهایی اتصال چسبی نیز نشان می­دهد که افزایش طول ترک اولیه و ضخامت چسبنده­ها، به ترتیب اثر وارون و مستقیم بر سفتی و استحکام اتصال دارد.