اثربخشی درمان با متادون بر میزان هیجان خواهی، خود شفقت ورزی و صمیمیت زناشویی معتادان

هدف: این پژوهش با هدف بررسی اثربخشی درمان با متادون بر میزان هیجان خواهی، خود شفقت ورزی و صمیمیتزناشویی معتادان انجام شد. روش: روش پژوهش پیش آزمایشی (آزمایشی مقدماتی) از نوع پیش آزمون و پس آزمونبرای یک گروه با یک نوبت پیگیری بود و جامعه آماری پژوهش حاضر شامل تمامی معتادان در حال بهبودی دارایپرونده در ۲ مرکز دارو درمانی (MMT) شهر گرگان تشکیل دادند و تعداد ۲۰ معتاد درحال بهبودی به روش هدفمندانتخاب می گردند و در سه بازه ی زمانی پیش آزمون (قبل از شروع متادون درمانی توسط مرکز)، پس آزمون (پس ازاتمام متادون درمانی در طول یک ماه) و پیگیری (پس از گذشت ۲ ماه) دریافت شد، ابزار گردآوری اطلاعات شامل،مقیاس هیجان خواهی آرنت (۱۹۹۲)، پرسشنامه شفقت خود نف (۲۰۰۳) و پرسشنامه صمیمیت زناشویی تامپسون واکر(۱۹۸۳) بود، داده ها با استفاده از روش تحلیل واریانس اندازه گیری مکرر و تحلیل واریانس یک راهه مورد تحلیل قرارگرفت. یافته ها: یافته ها نشان داد درمان با متادون بر میزان هیجان خواهی، خود شفقت ورزی و صمیمت زناشوییمعتادان موثر بود و در دو بازه ی زمانی پیش آزمون و پس آزمون نشان می دهد. نتیجه گیری: با توجه به نتیجه یبدست آمده پرداختن به مباحث هیجانی و حمایت های اجتماعی در روان درمانی همراه با درمان دارویی در ثبات پاکیدر بلندمدت توسط درمانگران در حیطه ی اعتیاد بسیار با اهمیت ارزیابی می گردد و می تواند تعیین کننده ی اساسیدر عدم عود در نظر گرفته شود.