مقایسه خصوصیات ترکیبی و حسی دوغ گرمادیده بدون گاز تهیه شده با تک سویه های لاکتوباسیلوس اسیدوفیلوس و لاکتوباسیلوس رامنوسوس حاوی مالتودکسترین

افزودن ترکیبات پری بیوتیکی و ترکیباتی که بتواند به رشد سویه های پروبیوتیک کمک کند از مدت ها قبل مورد توجه بوده است. بنابراین هدف از این تحقیق تولید دوغ پروبیوتیک گرمادیده بدون گاز حاوی مالتودکسترین و بررسی ویژگی های شیمیایی و حسی آن در طی دوره نگهداری می باشد. در این تحقیق از ۵ تیمار استفاده شد، تیمار T۱ به عنوان تیمار شاهد بدون سویه پروبیوتیک و مالتودکسترین⸵ تیمارهای T۲ و T۴ به ترتیب حاوی یک و دو درصد مالتودکسترین و cfu/ml۱۰۸ لاکتوباسیلوس اسیدوفیلوس و تیمارهای T۳ و T۵ به ترتیب حاوی یک و دو درصد مالتو دکسترین و cfu/ml۱۰۸ لاکتوباسیلوس رامنوسوس می باشند. آزمون ها شامل ارزیابی زنده مانی سویه های پروبیوتیک ،اندازه گیری های اسیدیته(دورنیک)، pH و آزمون حسی بر طبق آزمون هدونیک شامل ارزیابی ویژگی های طعم، بافت می باشد. نتایج تحقیق حاضر نشان داد تمامی تیمارهای حاوی سویه های پروبیوتیک و درصدهای متفاوت مالتودکسترین از زنده مانی مطلوبی در طی دوره نگهداری برخوردار بودند با این حال زنده مانی بهتر در مورد سویه لاکتوباسیلوس رامنوسوس مشاهده شد.اسیدیته (دورنیک) تمامی تیمارها درطی دوره ماندگاری ده روزه افزایش یافت.از نظر ارزیابی حسی تیمار شاهد دارای بالاترین امتیاز و بعد از آن تیمار T۲ حاوی یک درصد مالتودکسترین وcfu/ml ۱۰۸ لاکتوباسیلوس اسیدوفیلوس از مقبولیت بیشتری برخوردار بودند.نزدیکترین تیمار از نظر ویژگی های فیزیکوشیمیایی و حسی به تیمار شاهد، تیمار T۲ حاوی یک درصد مالتودکسترین وcfu/ml ۱۰۸ لاکتوباسیلوس اسیدوفیلوس می باشد که به عنوان تیمار برتر شناخته شد.