بررسی نقش خودپنداره، سبکهای دلبستگی در پیش بینی سلامت روانشناختی دانش اموزان ناشنوا و عادی

پژوهش حاضر با هدف بررسی نقش خودپنداره و سبکهای دلبستگی در پیش بینی سلامت روانشناختی دانش اموزان ناشنوا و عادی صورت گرفت. جامعه آماری پژوهش شامل کلیه دانش آموزان شهر اردبیل است که در سال تحصیلی ۹۷-۹۸ مشغول به تحصیلاند. حجم نمونه در پژوهش حاضر ۷۰ نفر ۳۵کودک استثنایی (ناشنوای مطلق) و ۳۵ کودک عادی ۱۴ الی ۱۸ سال به روش نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند. جمع آوری اطلاعات با استفاده ازپرسشنامه دلبستگی هازن و شیور ، آزمون خویشن بک و پرسشنامه سلامت عمومی (GHQ-۲۸) صورت گرفت. برای تجزیه وتحلیل دادهها با استفاده از روش های آمار توصیفی (میانگین و انحراف معیار)، و آمار استباطی و جهت آزمون فرضیه های پژوهش از آزمون همبستگی و تحلیل رگرسیون استفاده شد. نتایج آماری حاکی از آن است که همه متغییر های ملاک و پیش بین از همبستگی بالایی با سلامت روانشناختی دانش آموزان ناشنوا و عادی دارد. این نتیجه بدین معناست که سبکهای دلبستگی و خودپنداره توان پیش بینی سلامت روانشناختی دانش اموزان ناشنوا و عادی را دارد.