بررسی میزان برابری فرصت های آموزشی در مناطق شهری و روستایی استان زنجان

هدف این پژوهش، بررسی میزان برابری فرص تهای آموزشی در مناطق شهری و روستایی استان زنجان از نظر مدیران و در مقطع تحصیلی ابتدایی میباشد. روش انجام این پژوهش پیمایشی بوده و جامعه آماری، کلیه مدیران مدارس ابتدایی استان زنجان را شامل می شود. نمونه آماری، 66 نفر از مدیران مقطع ابتدایی می باشد که به روش نمونه گیری تصادفی انتخاب شد هاند. در این پژوهش از 2 ابزار آزمون محقق ساخته ( شامل 4 مولفه اصلی) و مصاحبه نیمه سازمان یافته استفاده شده است. پس از تحلیل داده های به دست آمده از پرسشنامه مشخص گردید تفاوت معنی داری از نظر میزان نظارت و پاسخ گویی به نیازهای مرکز آموزشی از طرف اداره آموزش و پرورش ذ یربط و همچنین از نظر کادر اداری و آموزشی ( میزان تحصیلات، تخصص، تجربه)، بین مناطق شهری و روستایی وجود ندارد. قابل ذکر است از لحاظ فضای فیزیکی مرکز آموزشی، مناطق روستایی نسبت به مناطق شهری وضعیت بهتری داشتند ولی از لحاظ یرخورداری از امکانات تکنولوژی آموزشی، مناطق شهری نسبت به مناطق روستایی در سطح بالاتری قرار داشته که این تفاوت ها به لحاظ آماری معن یدار بودند. یافته های حاصل از مصاحبه گویای آن است که وجود نابرابری بین مناطق شهری و روستایی، ریشه در محیط زندگی، وضعیت اقتصادی و به طور کلی عواملی خارج از نظام آموزشی رسمی است. به ترتیب فراوانی و اولویت از نظر مصاحبه شوندگان، عوامل این نابرابری عبارتند از :الف) سطح تحصیلات پایین والدین در مناطق روستایی و عدم همکاری لازم با مدرسه در نتیجه نداشتن نگرش مناسب به فعالیت های مرکز آموزشی. ب) بهره مندی دانش آموزان مناطق شهری از کلا سهای فوق برنامه (کلاس زبان، موسیقی، ....). ج) آشنایی دانش آموزان مناطق شهری با تکنولوژی روز همانند کامپیوتر و اینترنت نسبت به دانش آموزان مناطق روستایی.