بررسی اثر مدول یانگ و نسبت پواسون بر اقتصادی شدن طرح سد خاکی با رویکرد نفوذ پذیری هسته سد در شرایط دینامیکی

احداث سدهای خاکی به عنوان یکی از مهم ترین سازه های عمرانی، هزینه های زیادی را در بردارد. تعیین طرحی که عملکرد مورد انتظار را با ایمنی کافی و کمترین هزینه داشته باشد، نیازمند صرف وقت و هزینه زیادی است،. یکی از اصول حفظ و هدایت این سرمایه در مسیر صحیح، رعایت ضوابط و استانداردها به منظور دستیابی به طرحی ایمن و درعین حال اقتصادی است. از طرفی قرارگیری بخش قابل توجهی از کشورمان در مناطق مستعد وقوع زلزله های متوسط و بزرگ، بر اهمیت این موضوع می افزاید.در این راستا یکی از موارد در بررسی پایداری و شناخت رفتار بهینه یک سد خاکی، بررسی دقیق نفوذپذیری مصالح بکار رفته در بدنه و خصوصا در هسته سد است. بررسی نتایج حاصل از مدل سازی نشان داد زمانی می توان یک طرح ژئوتکنیکی را ایمن و پایدار معرفی کرد که سختی الاستیک مصالح بالا بوده و تغییر شکل های آن ها پایین باشد تا در زمان مواجه شدن با امواج برشی ناشی از بار زلزله سیستم پاسخ بسیار مناسبی را از خود بروز دهد. اما دست یابی به این مشخصات ازنظر اقتصادی به هیچ عنوان توجیه نخواهد داشت ازاین رو باید به یک تعادل بین مشخصات مصالح و هزینه ها رسید. یک طرح مناسب مصالح هسته سد خاکی باید بتواند مشخصات الاستیک بالا در جهت کنترل پایداری را ارائه نماید و نسبت پواسون تقریبی ۰.۳۵ برای مصالح هسته، تا بتوان شکل پذیری مناسب و همچنین اجازه عبور آب کم و از همه مهم تر انعطاف پذیری خوبی را در زمان وقوع زلزله به سد خاکی بدهد.