نظام مدیریت استعداد و رضایت شغلی کارکنان دانشی

هدف این مقاله، بررسی تاثیر مدیریت استعداد بر رضایت شغلی است. روش پژوهش توصیفی - پیمایشی و از نوع همبستگی می باشد. جامعه ی آماری این پژوهش کارکنان و محققان یک مرکز دانش بینان می باشد که ۱۸۵ نفر از آنها به روش طبقه ای برای نمونه انتخاب شده اند. برای جمع آوری اطلاعات از پرسشنامه های استاندارد استفاده شده است. فرضیه های پژوهش با استفاده از روش مدل سازی معادلات ساختاری و نرم افزار WarpPLS۴ مورد آزمون قرار گرفته اند. نتایج پژوهش حاکی از آن است که مدیریت استعداد بر رضایت شغلی، توانمندیهای رفتاری، دانشی و مهارتی تاثیر معناداری دارد. همچنین توانمندی رفتاری بر رضایت شغلی تاثیر معناداری دارد درحالی که تاثیر توانمندی های دانشی و مهارتی بر رضایت شغلی معنادار نبوده است. مدیریت استعداد به صورت غیرمستقیم از طریق متغیر میانجی توانمندی رفتاری، بر رضایت شغلی تاثیر معنادار دارد.