شناسایی و بررسی پتانسیل ها و قابلیت های موجود بافت فرسوده برای بازآفرینی شهری با رویکرد توسعه میان افزا- نمونه موردی : (بافت قدیم شهرآمل)

امروزه، به منظور کنترل رشد بیرویه شهرها، توسعه میان افزا به عنوان یکی از رویکردهای برنامه ریزی شهری و شهرسازی مطرح شدهاست. به جای گسترش افقی شهرها، رشد آنها در محدوده موجود و با استفاده بهینه از اراضی موجود در محدوده شهر و به خصوصدر بافت های فرسوده تحقق می پذیرد. درشهرآمل حدود ۴۴۰ هکتار بافت فرسوده وجود داردکه بیشتر این اراضی در قسمت بافتقدیمی شهر قرار دارد. محلات بافت قدیم شهرآمل دارای هسته مرکزی فرسوده وقدیمی با تراکم جمعیت بالا می باشد. این بافت دارایساختار ارگانیک با شبکه ارتباطی پیچیده و درهم وکوچه های باریک، با مشکلات درعبور و مرور، فرسودگی تاسیسات شهری و.....مواجهاست. هدف اصلی این پژوهش، شناسایی ظرفیت ها وپتانسیل های توسعه میان افزا درمحلات بافت قدیم آمل و اولویت بندی ۱۳ محلهبرای بازآفرینی بافت فرسوده بارویکرد توسعه میان افزا می باشد. طی این فرایند ۹ شاخص تاثیرگذار شامل تراکم جمعیتی، تعدادطبقات،عمربنا، دانه بندی قطعات کمتراز ۲۰۰ مترمربع وکاربری ناسازگار (مزاحم) شناسایی و مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند. نوع تحقیقکاربردی وروش بررسی آن توصیفی – تحلیلی است. دراین پژوهش ابتدا با استفاده ازروش تحلیل سلسله مراتبی (AHP) و نرم افزار Expert choice به اولویت بندی و وزن دهی معیارها پرداخته شد و ازسامانه اطلاعات جغرافیایی (GIS) برای تولید وپردازش لایه ها استفاده شده است. در نهایت برای رتبه بندی وضعیت اماکن از روش واسپاس (WASPAS) استفاده شده است. نتایج نشان می دهدکه دررابطه با بافت های ساخته شده، محله ۲ (چاگسر) و محله ۴ (کاردگرمحله) و محله ۱۰ (نیاکیمحله)، با مساحتی معادل (۳۹۲۷۹۷) دراولویت توسعه بسیاربالای میان افزا قرار می گیرند.