دین مداری؛ راهبردی قرآنی برای سلامت اجتماعی

یکی از مهم ترین شاخص های توسعه در جوامع مختلف، سلامت مردم در ابعاد گوناگون است. سلامت اجتماعی به عنوان یکی از مولفه های تشکیل دهنده سلامت، کیفیت رابطه افراد با دیگران و اجتماع را بیان می کند و بنابراین از اهمیت ویژه ای برخوردار است. این بعد از سلامت، توانایی ها و ظرفیت های افراد را در حوزه مشارکت های اجتماعی، توسعه میدهد و روابط متقابل، مرکب و چندگانه میان فرد و محیط اجتماعی را دربر می گیرد. از سوی دیگر، باورهای دینی با قابلیت شکل دهی به هنجارهای رفتاری افراد و جوامع، همواره به عنوان راهنمای هدایت انسانها در ارتباطات اجتماعی، مورد توجه قرار داشته است. در این مقاله پس از ارائه مباحث مقدماتی در ارتباط با مفهوم دین مداری و مولفه های آن، رابطه دین مداری با ایمان و عمل صالح تبیین شده است. همچنین به منظور معرفی دین مداری به عنوان یکی از راهبردهای قرآنی برای سلامت اجتماعی، تعدادی از آیات منتخب قرآن کریم بررسی شده و با استفاده از شیوه توصیفی و تحلیلی به تشریح رابطه دین مداری با سلامت اجتماعی پرداخته شده است. یافته های حاصل از این پژوهش، نشان می دهد دین مداری به معنای باور قلبی و پایبندی عملی به آموزه های دینی می تواند هنجارهای رفتاری انسان را شکل دهد، وحدت و همبستگی بین مردم را تقویت کند، عدالت اجتماعی را در جامعه گسترش دهد و باعث ارتقای سلامت اجتماعی افراد گردد. افزون بر اینها، دین از طریق ارائه ارزش های اخلاقی و معنوی می تواند به هدایت انسان در زمینه ارتباطات اجتماعی بپردازد؛ به نحوی که با افزایش پای بندی افراد به دین مداری، ناهنجاری ها و انحرافات اجتماعی کاهش یابد. همچنین در قرآن کریم، نکات ارزشمندی درباره سلامت اجتماعی انسان مطرح شده است؛ از آن جمله تاکید ویژه بر همراهی و ملازمت ایمان و عمل صالح که توجه خاص دین اسلام به عملکرد اجتماعی را نشان می دهد.