ارتباط التزام و اولویت به فریضه نماز با سلامت روان دانشجویان دانشگاه علوم پزشکی اصفهان

زمینه و هدف: نماز، یکی از فرایض دینی و ضروریات دین مقدس اسلام است. متون زیادی درباره دین و معنویت وجود دارد که در بسیاری از آنها به ارتباط بین نماز و سلامت روان اشاره شده است. این مطالعه با هدف بررسی ارتباط بین التزام و اولویت دادن به فریضه نماز با سلامت روان دانشجویان دانشگاه علوم پزشکی اصفهان انجام شده است.مواد و روش ها: مطالعه حاضر از نوع توصیفی همبستگی بود که در طی سه ماه، ۶۶۰ نفر از دانشجویان، به صورت سهمیه ای وارد مطالعه شدند. اطلاعات با استفاده از فرم اطلاعات دموگرافیک، چک لیست التزام و اولویت به نماز و پرسشنامه سلامت عمومی ۲۸ سوالی (۲۸-GHQ) جمع آوری شد. داده ها با استفاده از نرم افزار آماری SPSSv۱۸ و روش های آمار توصیفی و آنالیز واریانس یک طرفه با ضریب اطمینان ۹۵ درصد، تجزیه و تحلیل شد.یافته ها: نتایج، ارتباط آماری معنی داری بین التزام به ادای فریضه نماز وخرده مقیاس های پرسشنامه سلامت روانی (نشانه های جسمانی، اضطراب و بی خوابی » اختلال عملکرد اجتماعی و افسردگی) نشان داد ۰/۰۰۱ =P همچنین بین تمامی ( خرده مقیاس های پرسشنامه سلامت روان با متغیر «رعایت اولویت زمان انجام فریضه نماز. ) ارتباط آماری معنی داری دیده شد(P= ۰۰۱/۰ . همین طور در مقایسه میانگین نمره خرده مقیاس های پرسشنامه سلامت روان برحسب الویت به فریضه نماز، دانشجویانی که مقید به نماز اول وقت بودند، نمره بهتری کسب کردند.نتیجه گیری: دانشجویانی که تقید بیشتری به فریضه نماز داشتند، نشانه های جسمانی اضطراب، افسردگی و اختلال عملکرد اجتماعی کمتری را تجربه کرده اند که ضرورت ترویج فرهنگ نماز در کلیه نهادهای جامعه، به خصوص دانشگاه ها را می رساند که حساسیت بیشتری در تربیت نیروی کار آمد آینده دارند.