بررسی خصوصیات فیزیکی و شیمیایی مارن های نئوژن بر اشکال و شدت فرسایش در منطقه ورامین جنوب شرق استان تهران
محل انتشار: دوفصلنامه رسوب شناسی کاربردی، دوره: 3، شماره: 6
سال انتشار: 1394
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: فارسی
مشاهده: 210
فایل این مقاله در 13 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد
- صدور گواهی نمایه سازی
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
JR_PSJBA-3-6_004
تاریخ نمایه سازی: 2 دی 1400
چکیده مقاله:
مارنها در بین واحدهای سنگشناسی، بیشترین رسوبات را در حوضههای آبخیز تولید مینمایند. این خاصیت مارنها سبب کاهش عمر مفید سدها، سیل، رسوبگذاری کانالهای آبرسانی، تخریب جاده، تاسیسات و در نهایت پدیده بیابانزایی میشود. از این رو شناخت خصوصیات موثر در فرسایشپذیری و واگرایی مارنها میتواند در اولویت باشد. در این مطالعه مارنهای جنوب استان تهران (جنوب حسن آباد ورامین) از نقطه نظر شکل و شدت فرسایش، خصوصیات فیزیکی، شیمیایی، مهندسی و واگرایی مورد ارزیابی قرار گرفته شده است. واحد مارنی مطالعه شده شامل مارنهای خشکی سازند قرمز بالایی واحدM۳ و مارنهای پلیوسن واحد Plm میباشد. نمونهبرداری در واحد زمینشناسی قرمز بالایی و پلیوسن درشیبهای ۵٪،۲۰٪ و۴۰٪ انجام شده است. برای دستیابی به اهداف آزمایشهایی نظیر دانهبندی، حدود آتربرگ، آنالیزهای شیمیایی نظیرکاتیونها و آنیونها، نسبت جذب سدیم (SAR) هدایت الکتریکی (EC) کل مواد محلول جامد (TDS) و هیدورمتری دوگانه و پینهول انجام شد. در منطقه مورد مطالعه و با مقایسه شاخص خمیری در بین اشکال مختلف فرسایش ملاحظه میشود که شاخص خمیری فرسایش سطحی نسبت به سایر اشکال فرسایش اختلاف زیادی ندارد. مقدار ظرفیت تبادل کاتیونی در نمونه ها بین ۲/۱۴ تا ۸۸/۲۵ میلی اکی والان در لیتر که میانگین این متغیر در فرسایش آبراههای بیشتر میباشد و محدوده این متغیر در نمونه ها بین ۹/۰ تا ۱۷/۲ میلی اکی والان در لیتر می باشد. میانگین این متغیر در فرسایش آبراههای و خندقی بیشتر از بقیه واحدهای سازند قرمز بالایی می باشد. نتایج حاصل از آزمونهای هیدرومتری دوگانه در ۲۰ نمونه، نشاندهنده عدم واگرایی میباشد. نمونه دست نخورده برداشت شده از ایستگاه ۱ با شکل فرسایش خندقی و ایستگاه ۵ با شیب ۵٪ با شکل فرسایش آبراههای واگرایی متوسط نشان میدهد. طبق آزمایش پینهول انجام شده در ایستگاههای مختلف، ایستگاه ۵ با شکل فرسایش آبراههای واحدM۳ و ایستگاه ۷ با شکل فرسایش خندقی واحد M۳ واگرایی متوسط از خود نشان دادند.
کلیدواژه ها:
نویسندگان
آرتیمس قاسمی دهنوی
۱- گروه زمین شناسی، دانشکده علوم پایه، دانشگاه لرستان
رامین ساریخانی
۱- گروه زمین شناسی، دانشکده علوم پایه، دانشگاه لرستان
حمیدرضا پیروان
۲- پژوهشکده حفاظت خاک و آبخیزداری تهران
ضیاءالدین شعاعی
۲- پژوهشکده حفاظت خاک و آبخیزداری تهران
محمد کریمی خالدی
۳- گروه زمین شناسی دانشگاه آزاد واحد علوم و تحقیقات البرز
مراجع و منابع این مقاله:
لیست زیر مراجع و منابع استفاده شده در این مقاله را نمایش می دهد. این مراجع به صورت کاملا ماشینی و بر اساس هوش مصنوعی استخراج شده اند و لذا ممکن است دارای اشکالاتی باشند که به مرور زمان دقت استخراج این محتوا افزایش می یابد. مراجعی که مقالات مربوط به آنها در سیویلیکا نمایه شده و پیدا شده اند، به خود مقاله لینک شده اند :