تحلیل و بررسی مولفه های صدای روایت و کانونی سازی در اشعار فروغ فرخزاد با تکیه بر اشعار (ایمان بیاوریم به آغاز فصل سرد، دلم برای غنچه می سوزد، آیه های زمینی و وهم سبز) مطابق با نظریه روایت شناسی ژرار ژنت

فروغ فرخزاد یکی از بزرگترین شاعران جریان شعرنو در ایران است. او دارای سبک و سیاق و زبان مخصوص به خود است و این خاص بودن زبان و بیان در اشعاری که مربوط به واپسین سال های عمر اوست، به چشم می خورد. در میان دفترهای شعر او دو دفتر شعر، تولدی دیگر و ایمان بیاوریم به آغاز فصل سرد از اهمیت و جایگاه بالاتری برخوردار هستند. از جمله اشعار مهم و معروف او می توان به (ایمان بیاوریم به آغاز فصل سرد، دلم برای غنچه می سوزد، آیه های زمینی و وهم سبز) اشاره کرد. بر روی اشعار فروغ تحقیقات و پژوهش های مختلفی صورت گرفته است و شعرهای او را براساس دیدگاه های گوناگونی مورد نقد و بررسی قرار داده اند. روایت شناسی یکی از دیدگاه های جدیدی است که در زمینه نقد ادبی ارائه شده است. ژرار ژنت یکی از نظریه پردازان این دیدگاه است. او در نظریه خود روایت را از لحاظ صدای روایت، زمان روایت و منظر روایت مورد بررسی قرار داده است. در این مقاله تلاش بر این بوده است مطابق با روش تحلیلی توصیفی و با استفاده از روش کتابخانه ای چهار شعر فروغ مطابق با مولفه های صدای روایت و منظر روایت در نظریه روایت شناسی ژرارژنت، مورد بررسی و تحلیل قرار گیرند. در شعرهای (ایمان بیاوریم به آغاز فصل سرد، دلم برای غنچه می سوزد و وهم سبز) راوی درون رویداد، زمان متناوب، سطح داستانی درون داستانی و کانونی سازی درونی وجود دارد و در شعر (آیه های زمینی) با راوی برون رویداد، زمان متناوب، سطح روایت برون داستانی و کانونی سازی صفر درجه روبرو هستیم.