بررسی اثر روش مدلسازی خطی و غیر خطی بر پیچش ساختمان های بتن آرمه با دیوار برشی دارای نامنظمی سیستم های باربر جانبی غیر موازی

علم مهندسی هر روزه با افزایش سطح تکنولوژی، پیشرفت های چشمگیری را تجربه می کند و ضمن استفاده از امکانات جدید، سطح خدمات و رفاه بالاتری را ارائه می کند. در مهندسی سازه و زلزله نیز چنین است؛ در گذشته به علت محدودیت های سخت افزاری، از روش های ساده تری برای ارزیابی عملکرد لرزه ای سازه ها استفاده می شد که البته دقت کمتری داشته اند و عموما پاسخ ها محافظه کارانه به دست می آمدند. اما امروزه می توان با استفاده از سیستم های قدرتمند تر کامپیوتری، با بهره گیری از روش های جدید، تا حد زیادی دقت مدل سازی و پیش بینی رفتار لرزه ای سازه ها را ارتقا داد. در این تحقیق میزان دقت دو روش مدل سازی خطی و غیر خطی در ساختمان های بتن آرمه نامنظم دارای سیستم های باربر جانبی ناموازی با دیوار برشی بررسی شده است. خروجی ها نشان می دهد که اختلافات قابل توجهی میان پاسخ های به دست آمده از این دو روش وجود دارد و در برخی موارد، روش خطی که روشی ساده تر است نمیتواند پیچش سازه که ممکن است عاملی در کاهش ظرفیت سازه باشد را به درستی تشخیص دهد و در مواردی، مقادیر به دست آمده از این روش مدل سازی، سبب پیش بینی بیش از حد تقاضا ها شود که این موضوع نیز میتواند منجر به صرف هزینه های زیادی در طراحی و ساخت سازه ها شود. در نتیجه توصیه می شود در صورتی که بهینه سازی مقاطع نیاز است، از روش های دقیق غیر خطی در مدل سازی سازه های نامنظم استفاده شود