اثر آلودگی مواد نفتی در خاک بر جوانه زنی و خصوصیات مورفوفیزیولوژیک علف گندمی بیابانی (Agropyron desertorum) برای استفاده در فضای سبز

هیدروکربن های نفتی از جمله آلاینده های آلی بوده که موجب آلودگی خاک ها می شوند. تنش هایی که در اثر حضور این ترکیبات به گیاهان وارد می شود سبب ایجاد محدودیت در انتخاب گیاهان مناسب، جهت کاشت در مکان های آلوده می گردد. هدف از این پژوهش بررسی اثر مواد نفتی (۰، ۲۰، ۴۰ و ۸۰ درصد حجمی خاک:لجن) بر جوانه زنی و ویژگی های مورفوفیزیولوژیک گیاه علف گندمی بیابانی (Agropyron desertorum) می باشد. این تحقیق در دو آزمایش در قالب طرح بلوک کامل تصادفی برای آزمایش اول (آزمایش جوانه زنی) و به صورت کرت های خرد شده در زمان بر پایه طرح بلوک کامل تصادفی برای آزمایش دوم (آزمایش ویژگی های مورفوفیزیولوژیک) با سه تکرار انجام شد. نتایج آزمایش اول نشان داد درصد، سرعت، میانگین روز جوانه زنی و انرژی جوانه زنی علف گندمی بیابانی در تیمار ۲۰ درصد لجن تفاوت معنی داری با تیمار شاهد نداشت. کمترین میزان جوانه زنی نیز در تیمار ۸۰ درصد لجن مشاهده شد. در آزمایش دوم تیمار ۲۰ درصد لجن به شکل معنی داری، میزان رشد بالاتری نسبت به تیمار شاهد نشان داد، همچنین تفاوت معنی داری میان صفات تراکم، رنگ، محتوی کلروفیل، پرولین و محتوی نسبی آب این دو تیمار مشاهده نشد. با افزایش سطوح لجن به میزان ۴۰ و ۸۰ درصد صفات تراکم، رنگ، رشد، محتوی کلروفیل، به صورت معنی-داری کاهش و محتوی پرولین افزایش یافته و نیز اختلاف بین سطوح ۴۰ و ۸۰ درصد نیز معنی دار بود. در مجموع گونه بومی علف گندمی بیابانی می تواند در میزان کم آلاینده های نفتی موجود در خاک (۲۰ درصد) جوانه بزند.