بررسی تطبیقی عناصر داستانی و اقلیمی در رمان «سنگ صبور» و «اهل غرق»

داستان وسیله بیان ما فی الضمیر انسان ها به طور غیر مستقیم است و نویسنده از زبان شخصیت های داستان به بیان س ر درون می پردازد.در حقیقت داستان فضای متمرکز ذهن نویسنده، گزارش این حوادث را از سرگردانی در بیکران هستی رهایی بخشیده تا روایت آنها باخواننده به اشتراک گزارده شود و این، هنر نویسنده است. داستان در ادبیات امروز جهان، تبلور خلاقیت نویسندگانی است که در آفرینشآثار داستانی تازه، مورد اقبال خوانندگان هستند. نویسندگان مکتب جنوب، آینه تمام نمای نویسندگانی هستند که میل دارند با رجوع بهزیست بوم خودشان، مردم و زبان و زمانه خودش را در آثارشان بازتاب دهند. صادق چوبک و منیروروانی پور هم به مثابه اعضای مکتبجنوب، به شدت در آثار خود از این محیط و عناصر بومی آن را بازتاب داده اند که بامطالعه این دو اثر می توان به فرهنگ مردم جنوب پیبرد. بررسی عناصر داستانی و اقلیمی در رمان سنگ صبور و اهل غرق از اهداف این تحقیق است. پژوهش حاضر، با روش توصیفی- تحلیلیبه نقد و تحلیل عناصر داستانی و اقلیمی در رمان «سنگ صبور» چوبک و رمان «اهل غرق» روانی پور اختصاص یافته است.