مروری بر رویکردهای مداخله در بافت های ناکارآمد شهری ایالات متحده آمریکا با تاکید بر سیاست های نوسازی در بالتیمور

نگاهی گذرا بر سیر تحول شهرها از گذشته تاکنون، بافت های شهری را نشان می دهد که در سال های گذشته از تحرک، پویایی و سرزندگی مطلوبی برخوردار بوده اند. تغییر و تحول در بافت های شهری امری اجتناب ناپذیر است و نتیجه ی این تحولات، ممکن است ناکارآمدی این گونه بافت ها باشد. با توجه به این که هر سرزمینی شرایط اقتصادی-اجتماعی و فرهنگی منحصر به فرد خود را دارد، بنابراین ضروری است که متخصصین امور شهری به ویژه طراحان و برنامه ریزان شهری تجارب کشورهای مختلف در سراسر دنیا را بررسی کنند و راهکارهای مفید در جهت حفاظت و مرمت بافت های ناکارآمد شهری تبیین سازند. پژوهش پیش رو، درصدد مروری بر رویکردهای مداخله در بافت های ناکارآمد شهری ایالات متحده آمریکا است. بدین منظور، در این پژوهش سعی بر آن شده است تا از طریق روش توصیفی-تحلیلی ابتدا گذری کوتاه بر تجربه نظام شهرسازی در ایالات متحده آمریکا انجام گیرد. سپس با تکیه بر مطالعات اسنادی و کتابخانه ای، تجربه ایالات متحده آمریکا در ارتباط با نظام شهرسازی، بافت های شهری و رویکردهای مداخله تبیین گردد و بندر بالتیمور به مثابه یک نمونه پایدار و موفق در برنامه های احیاء، بهسازی و نوسازی شهری ایالات متحده آمریکا بررسی شود. نتایج حاصل از پژوهش بیانگر این است که در ایالات متحده آمریکا دو جنبش حفاظت تاریخی و نوشهرسازی به همراه رهیافت های مشارکتی و بازآفرینی شهری ازجمله مهم ترین رویکردهای مداخله به شمار می روند. هم چنین استفاده از طرح های منعطف در طول زمان با پایش مداوم، کاربست آلترناتیوهای متعدد، استفاده و بازکاربست بازخوردها، مشارکت پذیری عمومی مردم در طراحی، توجه به مشارکت بخش خصوصی در تامین مالی طرح ها، آموزش لازم به متخصصین امور شهری در برخورد با میراث شهری و طراحی هماهنگ با نیاز های گروه های ذی نفع نیز از جمله سیاست های بهسازی و نوسازی بالتیمور در برخورد با بافت های ناکارآمد شهری بوده است.