بررسی تاثیر و حضور وجوه عرفانی در نقاشی ایرانی با تمرکز بر آثار کمال الدین بهزاد

در ادوار مختلف بین هنر و ادبیات و آداب معنوی، ارتباط نزدیکی وجود داشته است. با توجه به تعریف عرفان و اینکه زبان عرفان برای مثالوجوه عرفانی قرآن، با زبانی نمادین بیان میشود. شعرا با استفاده از کلام و لفظ سعی در بیان مفاهیم عرفانی داشته اند. از طرفی دیگر نقاشیایرانی نیز با بهرهگیری از اشعار عرفانی سعی کرده تا وجوه عرفانی را در قالب تصویر به نمایش بگذارد. هدف اصلی از این پژوهش بررسیچگونگی حضور و بروز وجوه عرفانی شعر و قصص قرآنی در نقاشی ایرانی است. سوال اصلی تحقیق در این راستاست که آیا حضور وجوهعرفانی در نقاشی ایرانی ارتباطی به شعر و قصص قرآنی دارد؟ زبان و مفاهیم عرفانی در نقاشی ایرانی با چه عناصر بصری به نمایش گذاشتهمی شود؟ ابتدا تعاریفی در مورد عرفان و زبان عرفانی و ارتباط آن با شعر فارسی و قصص قرآنی ارائه شده است و در نهایت به بررسیچگونگی حضور وجوه عرفانی در نقاشی ایرانی با محوریت دوران هرات و آثار کمال الدین بهزاد پرداخته شده است. اطلاعات مورد نیاز بااستفاده از منابع کتابخانه ای جمع آوری شده و با رویکردی بنیادی و به شیوه توصیفی- تحلیلی به این نتیجه دست یافته است که شعر عرفانی و نقاشی ایرانی تاثیر بسزایی بر یکدیگر داشته اند و به صورت خاص، کمال الدین بهزاد با بهره گیری از نمادهای تزئینی و نمادهای وابسته به زمان ومکان، موفق به خلق اثری با فضای عارفانه شده است.