بررسی عناصر شاعرانه در سوانح العشاق احمد غزالی

بخش عمده ای از آفرینش های هنری که بر بستر نثر فارسی پدید آمده، از آن متصوفه است. عرفا با بیان تجربه های روحانی و عرفانی بیان ناپذیر و برداشت های خاص و فردیشان بر پهنه زبانی که ویژه بیان و انتقال مسایل و امور عمومی و مشترک است، نثر را به قلمرو شعر نزدیک کرده اند. یکی از کتاب های ارزشمند ادبی که نویسنده تجربیات عرفانی خود را در آن بیان کرده، سوانح العشاق احمد غزالی است. این کتاب نه تنها بر مابعد خود تاثیر فراوان گذاشته، از حیث خلوص و صمیمیت برای هر سالکی هم جذاب و شنیدنی است. نویسنده با بهره گیری از صور خیال کوشیده است تا آموزه های دینی، اخلاقی و اجتماعی خود را به شنونده منتقل کند. بازیابی عناصر شاعرانه در سوانح العشاق احمد غزالی و تجزیه وتحلیل مسایل زیباشناختی و بلاغی آن بر مبنای شیوه های نوین نقد ادبی و نیز مشخص نمودن سیر تحول سبکی نثر شاعرانه سوانح العشاق از اهداف اصلی تحقیق است. یافته های این پژوهش توصیفی- تحلیلی نشان میدهد که جلوه های موسیقایی این اثر بیشتر و متنوع تر است.سجع، جناس، تضاد از مصداق های برجسته موسیقی درونی و معنوی در سوانح العشاق است که بیشتر در هنگام طرح این مباحث نمود می یابد. ازنظر بررسی عناصر شاعرانه، احمد غزالی از تشبیه و استعاره و کنایه بیشتر بهره گرفته است.