اسطوره جاودانگی: رستم قهرمان شاهنامه فردوسی و شاه آرتور قهرمان بروت اثر لایامون

داستان هایی که بیانگر روایت های حماسی و اساطیری می باشند از ویژگی های ایدئولوژیک برخوردارند و به گونه ایی نمادین الگوهای رفتاری و اخلاقییک ملت را نشان می دهند. ازاین داستان ها به عنوان داستان های اساطیری یاد می شود که ژرفای روان انسان و آمال خودآگاه و ناخودآگاه او را در خود دارند . اسطوره نمایانگر ذهنیت اجتماعی یک ملت و دیدگاه ها وارزش های نهفته ایی است که می تواند در قالب داستان نمود یابد. این پژوهش با روش تطبیقی و تحلیل محتوا به بررسی و تحلیل شخصیت دو قهرمان اساطیری و درونمایه جاودانگی در آنها می پردازد. احوال و خصائل و آمال رستم در شاهنامه فردوسی و شاه آرتور در بروت اثر لایامون در ماجراها و حوادثی که با آنها مواجه می شوند نمود می یابد. اشتراکات شخصیتی ، رفتاری ، دلاوری ها و رشادت های این دو قهرمان اسطوره و چگونگی برخورد با رویدادهایی که با آنها مواجه می شوند این دو قهرمان را فارغ از زمان و مکان حضورشان را به "یک قهرمان" در دو محیط فرهنگی ظاهرا متفاوت بدل می کند. این قهرمانان سرانجام برغم فناپذیری در اذهان مردم خویش به حیاتی جاودانه می رسند بطوری که از میان همه قهرمانان شاهنامه، رستم دلاور جاودانه ایرانیان شده وجاودانگی آرتور نیز با اعتقاد برایتون ها بر انتظار ظهور دوباره او همچنان ادامه می یابد.