بررسی و ارزیابی واکنش های روحانیون به سیاست های ضددینی رضا شاه

بعد از دوران مشروطه روحانیون دو دسته شدند. دسته اول عده ای بودند نظیر میرزای نایینی و آخوند خراسانی و چند روحانی دیگر، این ها معتقد بودند که نباید دین قدرت اجرایی سیاسی داشته باشد، دسته دوم روحانیونی بودند که خواهان سهیم شدن در قدرت بودند مثل سید حسن مدرس و سید محمد کاظم یزدی، رفته رفته که به دوران رضا شاه می رسیم دست روحانیون از مراکز قدرت قطع می شود در این دوره رضا شاه دست به اصلاحات فرهنگی زد. اقدامات رضا شاه برای ایجاد وحدت و یکپارچگی ملی نارضایتی های زیادی در میان اقلیت های مذهبی و زبانی پدید آورد. اقدامات صورت گرفته در رابطه با حوزه نهادی دین، بعد آموزشی، شعائر و مناسک دینی و رابطه دین و سیاست. با کنار رفتن رضاشاه از صحنه سیاسی کشور، کلیه نیروهای اجتماعی به یکباره همچون آتشفشانی فوران کردند. جریان های دینی نیز از خود واکنش هایی نشان دادند که بر اساس منافع طبقاتی و نژادی یا صنفی نبود و نتیجه آن اعاده و بازسازی هویت دینی جامعه بود. جریان های دینی اسلام سنتی، اسلام معترض و اسلام تجددخواه، در هیات هویت های مقاومت و برنامه دار به بازسازی هویت دینی جامعه دست یازیدند. در این تحقیق به بررسی و ارزیابی واکنش های روحانیون به سیاست های ضد دینی رضا شاه پرداخته و عوامل موثر بر واکنش های ضد دینی را مورد تحلیل خواهیم پرداخت