درآمدی بر سکوت سازمانی

کارایی و توسعه هر سازمان تا حد زیادی به کاربرد صحیح نیروی انسانی بستگی دارد. سازمانها برای ادامه حیات خود و باقی ماندن در عرصه رقابت نیازمند افرادی هستند که به چالشهای محیط اطراف خود پاسخگو بوده و از تصمیم گیری و ارائه ایده ها در مورد مشکلات و چالشهای سازمانی و اشتراک گذاری اطلاعات و دانش هراسی نداشته باشند. سکوت سازمانی زمانی رخ می دهد که کارکنان اطلاعات ارزشمندی درباره سازمان دارند؛ اما آگاهانه از بیان آن سر می زنند. این اطلاعات می تواند نظرات، مشاهدات، دغدغه ها یا اطلاعاتی باشد که برای افراد دیگر درون سازمان مفید باشد؛ به ویژه افرادی که در رتبه های بالاتر سازمان قرار دارند. انگیزه های بسیاری برای سکوت سازمانی شناسایی شده است که می تواند در نتیجه انگیزه های شخصی کارکنان، باورهای مدیریتی یا در سطح وسیع تر به علت فرهنگ سازمانی باشد. تاثیرات سکوت سازمانی می تواند شامل عواقب منفی بر سلامت و رفاه کارکنان و همچنین در مقیاس بزرگ تر برای سازمان همچون عدم اخلاق گرایی، کاهش تولید، ارتباطات غیرموثر و کاهش قدرت تصمیم گیری باشد. سکوت سازمانی می تواند برای سازمان ها و کارکنانشان بسیار مخرب باشد.