اثرشفابخشی دعا بر امراض و بیماری صب العلاج براساس قرآن و احادیث

دعا و نیایش با خدا، یکی از حقایق پرمعنا و اسزنده ی جنبه های مثبت انسانی واز اساسی ترین عوامل رشد و تعالی انسان است.در دعا و نیایش،روح به منظور تقرب به درگاه پرودگار، به سوی مبدا غیر مادی جهانی هستی می گراید و در این گرایش موقعیت اصلی خویش و سرمایه های گران بهای خود را درک می کند و این گونه، از اسارت در چنگ ناامیدی رهایی می یابد. امروزه محققین و دانشمندان در جستجوی یافتن شیوه تاثیرات درمانی متاثراز مذهب و معنویت، و پیدا کردن راه های علمی وعملی برای استفاده از این روش درمانی هستند. دعا ونیایش از مهم ترین اقدامات مذهبی معنوی است که هرچند تاریخچه هزاران ساله دارد،اما اخیرا تحقیقات کامل علمی در مورد آن آغاز شده است. در این مطالعه مروری سعی گردید تا با جستجو در منابع کتابخانه ای و مراجعه به بانک های اطلاعاتی داخلی و خارجی، ضمن استناد علمی به چگونگی تاثیر فعالیت های مذهبی به خصوص دعا و نیایش در روند سلامت جسمی و روانی، به گوشه ای از پژوهش های انجام شده در مورد تاثیر این فرضیه عبادی بر روند بهبودی بیماران با تشخیص های متعدد، اشاره گردد. نتایج اکثریت قریب به اتفاق مطالعات، حاکی از تاثیر مثبت دعا و نیایش در بازگشت سلامت بیماران بوده و پژوهشگران لزوم استفاده از مراسم معنوی رادر کنار درمان های طبی، جهت کنترل ودرمان بیماری ها پیشنهاد می کنند.