مطالعه مفهوم آرمانشهر در شکل گیری معماری غرب

آرمانشهر تلاشی برای دستیابی به ساختار معماری و طراحی شهری ارگانیک می باشد که ابعاد و نیازهای مادی و معنوی انسان خردگرای صنعتی را برآورده سازد و در اندیشه ی غرب ماهیتی عقلانی و زمینی برپایه ی تفکر فلسفی دارد. علیرغم تلاش های صورت گرفته برای عبور این مفهوم از شرایط تاریخی جاری در زمان خود، نگرشی با ریشه های عمیق تاریخی است؛ با توجه به اینکه وضعیت و محتوای آن در طول تاریخ تغییر کرده است، بنابراین ارتباط آن با معماری پیچیده و مبهم تر از آن است که تصور می شود، همچنین مفهومی که به عنوان طرحی از جامعه ی آرمانی در زمان رنسانس مطرح گردیده، به روش های گوناگون و متناقض به آن پرداخته شده، در طی تحولات تاریخی به شکلی رازآلود دست نخورده و بکر باقی مانده است، در نتیجه پرداختن به تحولات تاریخی در مفهوم آرمانشهر و گفتمان های حاکم بر آن، همچنین رابطه اش با معماری بزرگ نمایی می کند. پژوهش حاضر از نوع کیفی می باشد که به روش کتابخانه ای و تحلیل و بررسی اسنادی صورت گرفته است. با مطالعه ی این مفهوم و شناسایی نقاط عطف مهم وارتباط آن با دغدغه های معماری وطراحی شهری غرب پرداخته و سعی شده در گام نخست با بررسی ریشه های حضور این مفهوم در آثار فیلسوفان، مورخان، معماران و بررسی آراء ایشان و همچنین با مطالعه ی تاریخچه ی آن و ارتباط اش با معماری پرده از رازآلودگی و چیستی موضوع برداشته شود، در ادامه با پرداختن به تعریف وسعت دامنه ی آرمانشهری معماری، گامی در تبیین جایگاه و تاثیراتش بر معماری برداشته شود. از آنجاکه مفهوم مورد نظر مستقیما با خواص فیزیکی و کالبدی فضاهای ایده آل در ارتباط نیست، اجرا و پیاده سازی آن ها از طریق اجزای آرمانشهری، معماری های متمایزی در مقیاس و فرم های متفاوت با اهداف مشترک و هنجارهای ایده آل که راهنمای این رشته هستند، را به ارمغان می آورد.