تسهیل گری اجتماعی با هدف توان افزایی جوامع و نهادهای محلی در برابر خشکسالی

تغییر اقلیم به میزان زیاد بر خشکسالی، بیابانزایی و پدیده گرد و غبار تاثیرگذار بوده و موجب افزایش دوره های خشک می شود. یکی از اقدامات مناسب برای کاهش اثرات منفی خشکسالی، بهره گیری از نتایج حاصل از توانمندسازی جوامع محلی است. در این پژوهش از روش تسهیل گری اجتماعی تعدادی از روستاهای دهستان خمک از دهستان های شهرستان زابل استفاده شده است و به منظور اولویت بندی راهکارهای مقابله با خشکسالی، از تحلیل گران خواسته شد با در نظر- گرفتن موانع تحقق توسعه روستا، در گروههای خود به بحث بپردازند و مشکلات و نیازهایی که در روستا وجود دارد را مشخص کنند. یافته های پژوهش نشان می دهد راهبردهای ارتقا دهنده سازگاری با خشکسالی را می توان تغییر الگوی کشت از طریق کشت محصولات با نیاز آبی کمتر و مقاوم، توسعه پوشش گیاهی، مهار سیلاب ها و تقویت سفره های زیرزمینی، افزایش کارایی مصرف آب در تولید محصولات، تشکیل تعاونی ها و صندوق های خرد روستایی برای تخصیص وام در شرایط خشکسالی در نظر گرفت.