ارزیابی عوامل موثر در نارسایی سطحی و خرابی پل ها

عوامل اصلی خرابی در پل ها عبارتند از: خوردگی فولاد در بتن، یخ زدن و آب شدن، حمله سولفاتی، هوازدگی ناشی از نمک، جمع شدگی، گرادیان حرارتی و واکنش سنگ دانه با خمیر سیمان که سرانجام این تاثیرات متقابل فیزیکی- شیمیایی، ترک خوردگی و نابودی بتن است. همچنین بتن ریزی در هوای گرم سبب کاهش کارایی آن می شود که نیاز به مقدار آب در مخلوط ها را افزایش می دهد و باعث افزایش ناپیوستگی و در نتیجه کاهش مقاومت و دوام بتن می شود. نظر به اینکه پل ها در معرض شرایط مختلف جوی هستند، اختلاف درجه حرارت باعث بروز تغییر شکل های متفاوت می شود. همچنین در آب و هوای گرم، روی سطح عرشه در معرض تابش مستقیم آفتاب به شدت گرم شده و بخش زیرین عرشه در سایه بوده و درجه حرارت کمتری دارد. گرادیان حرارتی ایجاد شده، تنش های مهمی در عرشه ایجاد خواهد کرد. هر چه ضخامت مقطع پل بیشتر می شود، این اختلاف درجه حرارت تنش های مهمتری در عرشه ایجاد خواهند کرد؛ از این رو در مجموع، مسئله تغییرات درجه حرارت در پل های پیوسته و با مقطع عرشه مستقیم، تنش های مهمی ایجاد نموده که در طراحی باید مورد توجه قرار گیرد. همچنین نفوذ رطوبت از بین ترک ها به جسم پل های بتن آرمه، منجر به زنگ زدگی بیشتر میلگردها در بتن می شود. این آثار به صورت تدریجی باعث تضعیف مصالح باربر شده و می تواند سبب بروز مشکلات مهمی شود؛ از این رو، لازم است در مناطق با رطوبت بالا، در مورد میزان زنگ زدگی اجزا بازرسی های مرتب به عمل آید. لازم به ذکر است که در مناطقی که ریزش بارش ها زیاد است؛ این امر همراه با افزایش رطوبت، اثر مهمی روی زنگ زدگی و خوردگی اجزای فلزی خواهد داشت. همچنین استفاده از میلگردهای غیرفلزی و به کارگیری ضدزنگ می تواند در جهت حفاظت اجزای فلزی بسیار مناسب باشد.