بررسی نقش آموزش الکترونیکی و یادگیری سیار در تدریس و یادگیری با محوریت مدیریت بحران در مسائل زیست محیطی (شیوع ویروس کرونا)

یادگیری تا سال ها پیش تنها محدود به حضور فیزیکی در کلاس های مختلف بود. این نوع از آموزش محدودیت های زیادی از جمله عدم دسترسی یکسان تمامی افراد به دوره ها وآموزش های مختلف، صرف وقت و هزینه زیاد، عدم توانایی استفاده کارمندان وافراد شاغل و غیره بود. اما جندسالی است که با توسعه اینترنت و استفاده ازآن اموزش مجازی در کنار آموزش به سبک سنتی قرار گرفته است.این نوع آموزش بسیاری ازمحدودیت های آموزش سنتی را نداشته ومزایا وویژگی های خاص خود را دارد. در دوران حساس همه گیری ویروس کرونا، سیستم های آموزش باز طراحی شده و درب های سیستم های آموزش به سوی یادگیری الکترونیکی ویادگیری سیار باز شده است که طی همه گیری جهانی دو سال اخیر توانسته به خوبی پاسخگویی نیازهای آموزشی تمامی اقشار علمی جامعه اعم از آموزگاران و علم آموزان باشد. این پژوهش حاضر با هدف بررسی نقش آموزش الکترونیکی و یادگیری سیار در تدریس و یادگیری در پی شیوع ویروس کرونا با روش مروری انجام شده است. نتایج نشان داد که یادگیری سیار به عنوان مدلی از یادگیری الکترونیکی اشاره به کسب دانش، نگرش ومهارت با بهره گیری از فناوری های سیار دارد که از طریق فناوری های سیار چون تلفن همراه های هوشمند، تبلت ها، لپ تاپ ها و غیره صورت می گیرد. بهره گیری از این رویکردها به فعالیت های یادگیری در فرآیند یادگیری سیار جهت داده وبه ترتیب نیروی انسانی متناسب با عصر دانش و اطلاعات می انجامد