نقد و بررسی ارتباط نوستالوژی با نماد(با مطالعه موردی منظومه«حیدربابایه سلام»استادشهریار)

نماد و نوستالوژی با اینکه دو مقوله متفاوت از یکدیگر هستند، اما در مواردی با هم ارتباط پیدا میکنند و به نوعی با یکدیگر به اتحاد و انسجام میرسند؛ تفاوت آشکار آنها نخست در این است که نماد به صورت و ساختار متن ادبی، و نوستالوژی به معنا و مفاهیم و محتوای متن تعلق دارد. نماد قلمرو معنایی گسترده ای دارد و نوستالوژی میتواند از جمله قلمرو معنایی نماد باشد. در این پژوهش با توجه به ساختار و کارکرد نماد ونوستالوژی، با تکیه اصلی بر منظومه«حیدربابایه سلام»استاد شهریار، تبیین میشود که وقتی قلمرو معنایی نماد، نوستالوژی است، این دو عنصر طوری با یکدیگر عجین میشوند که نه تنها قابل تفکیک و تمایز از یکدیگر نیستند، بلکه حذف هر کدام از آنها به حذف آن دیگری منجر میشود. البته هر نمادی لزوما جنبه نوستالوژی ندارد، اما هر متن و شعر نوستالوژیکی خود بیان نمادینی بیش نیست، به جهت اینکه ایده ذهنی شاعر که به صورت نوستالوژی عرضه میشود، از این منظر که قابل تاویل است و معنای روشنی ندارد، خود نوعی نماد به شمار می آید.