تربیت، ساختار آموزشی و روش های تدریس نوین در پساکرونا

از زمانهای گذشته تاکنون تربیت یکی از مهم ترین بحث هایی است که مورد توجه بوده است، نقش محوری انسان در توسعه و نیل به موفقیت در زمینه های گوناگون، لزوم توجه به تعلیم و تربیت متناسب با اهداف تعیین شده را به تصمیم گیران و سیاستگزاران تاکید می نماید. کرونا با ویژگی هایی همچون نامرئی بودن، جهانی بودن، ناشناخته بودن، دموکرات بودن و چند وجهی بودن پیامدهای گوناگون داشته است که بحران کرونا رویدادی اضطراری است که وضعیتی خطرناک و ناپایدار برای جوامع ایجاد کرده و باعث به وجود آمدن وضعیتی شده است که برای مقابله با آن اقدامات اساسی و جدید نیاز است و زندگی بشر دچار تحول شده است، با توجه به اینکه برای تغییر رفتار انسان باید از تربیت بهره برد، استفاده از روش های نوین در عرصه تعلیم و تربیت پسا کرونا مورد انتظار است. هدف ما از این پژوهش بررسی تربیت، ساختار آموزشی و روش های تدریس نوین در پسا کرونا بوده است. همچنین روش این پژوهش به صورت کتابخانهای و از نوع مروری با استفاده از اسناد و مقالات معتبر پژوهشی است. با توجه به یافته های پژوهش میتوان گفت که باید روش های تدریس نوین و تلفیقی و متناسب با شرایط جدید تدوین شود تا تربیت انسان به شکل مطلوبی اتفاق افتاده و شاهد بهبود عملکرد در جامعه حاضر و رسیدن به آینده ای روشن باشیم.